Toen stond ik op, beëindigde mijn boetedoening, en met gescheurde kleren en mantel viel ik op mijn knieën en spreidde mijn handen uit naar de HEER, mijn God. Ik zei: ‘Mijn God, ik schaam me, mijn God, ik ben te beschaamd om mijn gezicht naar u op te heffen, want onze zonden reiken tot boven ons hoofd en onze schuld is zo hoog als de hemel. Vanaf de dagen van onze voorouders tot aan deze dag zijn wij zeer schuldig tegenover u, en vanwege onze zonden zijn wij, onze koningen, onze priesters, overgeleverd aan de macht van de koningen van andere landen, aan geweld, aan gevangenschap, aan plundering, en aan openlijke schande, zoals nu. En toch heeft de HEER, onze God, onlangs zijn erbarmen getoond door een deel van ons volk te laten ontkomen, en door ons een houvast te geven in zijn heilige plaats. Onze God heeft onze ogen doen oplichten en ons in onze slavernij weer wat levensmoed gegeven. Want wij zijn slaven, en in onze slavernij heeft onze God ons niet verlaten. Hij heeft de koningen van Perzië gunstig gestemd jegens ons, om ons weer levensmoed te geven opdat wij de tempel van onze God kunnen laten herrijzen en hem uit de puinhopen herstellen, en om voor ons te zijn als een veilige muur in Juda en in Jeruzalem.
«Head down sunrise» © Creative commons NC-ND 4.0 Creative Commons
«Lights and shadow» © Magnatune Magnatune license
Derek Clegg zingt Build a wall. ‘Als liefde begrensd is, bouw voor mij dan een muur.’
Heer, U heeft mij gemaakt om in vrijheid te leven. Meestal denk ik daar niet zo over na. Vuur mij aan te leven in vrijheid zoals U het heeft bedoeld.
Wees mijn gids en leid mij altijd uw heilige wil te doen, en te weten dat het uw kracht is die mij draagt..
De lezing van vandaag is uit het boek van Ezra, hoofdstuk 9, vanaf vers 5.
De laatste dagen vierden we de herbouw van de tempel. Een gevoel van een nieuwe doop; herbronde vreugde. Maar nu komt alweer een gevoel van schaamte naar boven drijven. Herken ik dat? Zijn er zondes, of herinneringen aan begane zondes in het verleden, die ik maar niet van me kan afschudden?
Is er iets in Gods heilige plaats dat mij houvast geeft wanneer deze ongemakkelijke gedachtes boven komen drijven? Kan ik me daar nu even aan vastklampen?
De lezing komt voor een tweede maal langs. Wat doet het met me te horen dat ik - nog altijd - een slaaf ben?
Gods tempel kunnen wij laten herrijzen. Zelfs uit puinhopen. Tot slot probeer ik met Jezus te reflecteren op de betekenis van deze tekst voor mij. Is er iets dat mij kan helpen bij de gebeurtenissen of ontmoetingen van vandaag?