Ze vertrokken uit die streek en reisden door Galilea, maar hij wilde niet dat iemand dat te weten kwam, want hij was bezig zijn leerlingen onderricht te geven. Hij zei tegen hen: ‘De Mensenzoon wordt uitgeleverd aan de mensen. Die zullen hem doden, maar na drie dagen zal hij uit de dood opstaan.’ Ze begrepen deze uitspraak niet, maar durfden hem geen vragen te stellen.
Ze kwamen in Kafarnaüm. Toen ze in huis waren, vroeg hij hun: ‘Waarover waren jullie onderweg aan het redetwisten?’ Ze zwegen, want ze hadden onderweg met elkaar getwist over de vraag wie van hen de belangrijkste was. Hij ging zitten en riep de twaalf bij zich. Hij zei tegen hen: ‘Wie de belangrijkste wil zijn, moet de minste van allemaal willen zijn en ieders dienaar.’ Hij pakte een kind op en zette het in hun midden neer; hij sloeg zijn arm eromheen en zei tegen hen: ‘Wie in mijn naam één zo’n kind bij zich opneemt, neemt mij op; en wie mij opneemt, neemt niet mij op, maar hem die mij gezonden heeft.’
«Her music of simplicity» © Met permissie Permissie
Je luistert naar het lied Creator God, gecomponeerd door Margaret Rizza.
‘In de duisternis van de stille nacht
Bij het aanbreken van het daglicht
In het mysterie van de schepping
Scheppende God, bent U daar.’
De lezing van vandaag komt uit het Evangelie volgens Marcus, hoofdstuk 9, vanaf vers 30.
Meer dan eens kiest Jezus in zijn onderricht een kind als voorbeeld. Wat hoor je Jezus tegen je zeggen als Hij over het kleine kind spreekt?
Heb je ooit gevoeld dat God door een kind tot je sprak? Wat zou een kind je kunnen leren?
Als je weer naar de lezing luistert, concentreer je dan op de manier waarop Jezus het kind in zijn armen neemt en spreekt over welkom….
Hoe voelde het toen je de passage de tweede keer hoorde? Heb je het gevoel dat Jezus iets tegen jou zei? Misschien leidt Jezus je door het voorbeeld van dit kind naar een intiemere relatie met Hem. Spreek nu met Jezus over je gevoelens terwijl je naar zijn woorden luisterde.