Eens liep hij op een sabbat tussen de korenvelden door. Zijn leerlingen gingen de velden in en begonnen aren te plukken. ‘Kijk eens!’ zeiden de farizeeën tegen hem. ‘Waarom doen ze iets dat op sabbat niet mag?’ Maar hij antwoordde: ‘Hebt u dan nooit gelezen wat David deed toen hij en zijn metgezellen gebrek leden en honger hadden? Hij ging het huis van God binnen – Abjatar was toen hogepriester – en at van de toonbroden, waarvan alleen de priesters mogen eten. En hij gaf ze ook aan zijn mannen te eten.’ En hij voegde eraan toe: ‘De sabbat is er voor de mens, en niet de mens voor de sabbat; en dus is de Mensenzoon ook heer en meester over de sabbat.’
«Opgenomen t.b.v. Bidden Onderweg» © Eigen opname Bidden Onderweg
«Sleep» © Buma/Stemra Buma/Stemra
Capella Sacelli zingt het lied Tantum ergo.
‘Met dit Sacrament maken de oude wetten plaats voor nieuwe rites. Ons geloof geeft ons richting wanner het menselijk verstand geen raad weet’.
Lieve Jezus,
mag ik me steeds bewust zijn
van uw aanwezigheid,
uw kracht en uw Liefde,
alle dagen van mijn leven.
De lezing is genomen uit het Evangelie volgens Marcus, hoofdstuk 2, vanaf vers 23.
De Farizeeën waren er zo op uit geen enkele regel te breken dat ze de echte betekenis van de wetten uit het oog verloren. De wil van God, dat mannen zowel als vrouwen moeten rusten en van de sabbat genieten, was in dit geval niet vervuld. Ze begrepen niet dat de sabbat was gemaakt voor de mens en de mens niet voor de sabbat. Is deze starre omgang met regels nog steeds een probleem onder gelovigen? Worstel ik er zelfs soms mee?
De sabbat is bedoeld als goed nieuws, een rustmoment, een bevrijding – om vrij te zijn van de last van werk om zo tijd te kunnen maken voor God. Denk je dat we dat gevoel van de sabbat als goed nieuws niet meer kunnen ervaren? Heb ik nood aan goed nieuws in mijn eigen leven?
In deze passage spreekt Jezus met gezag. Luister aandachtig naar zijn woorden en hoe ze jou aanspreken terwijl je het fragment opnieuw beluistert.
Wat was mijn reactie toen ik Jezus’ woorden opnieuw hoorde? Misschien werd ik me wel bewust van mijn eigen angst om ‘de regels te overtreden’, of misschien kreeg ik het gevoel dat ik nood heb aan een dergelijk rustmoment, of misschien werd ik getroffen door de kracht van Jezus’ woorden. Wat mijn reactie ook is, ik kan die nu voor de Heer brengen en met Hem spreken, zoals met een vriend, over hoe zijn woorden me geraakt hebben.