Die dag verliet Jezus het huis en ging aan de oever van het meer zitten. Er kwam een grote mensenmassa om hem heen staan, en daarom ging hij in een boot zitten, terwijl de menigte op de oever bleef. Hij sprak hen uitvoerig toe en vertelde gelijkenissen: ‘Iemand ging eens naar zijn land om te zaaien. Tijdens het zaaien viel een deel van het zaad op de weg, en er kwamen vogels die het opaten. Een ander deel viel op rotsachtige grond, waar maar weinig aarde was, en het schoot meteen op omdat het niet diep in de grond kon doordringen. Toen de zon opkwam verschroeide het, en omdat het geen wortel had droogde het uit. Weer een ander deel viel tussen de distels, en toen die opschoten verstikten ze het zaaigoed. Maar er viel ook wat zaad in goede grond, en dat bracht vrucht voort, deels honderdvoudig, deels zestigvoudig, deels dertigvoudig. Laat wie oren heeft goed luisteren!’
«YouTube audio library» © Creative commons NC-ND 4.0 Creative Commons
‘Heb de avonden lief, het wijkende licht, de rust van je handen en van je geest. Heb het zwijgen lief en ontdek de geheimen waar geen woorden voor zijn. Wat de dag heeft gezaaid, het doen en het spreken, bedek dat met nacht, koester het onder de herfstblaren van je zwijgen. Eens zal het vrucht worden op zijn tijd.’
De lezing van vandaag is uit het Evangelie volgens Matteüs, hoofdstuk 13 vanaf vers 1.
Deze gelijkenis heb je misschien al keer op keer gehoord, maar toen Jezus ze voor het eerst vertelde, hoorden de mensen ze met verwondering aan. Voor een goede oogst gebruikt een boer toch het liefst vruchtbare grond. Maar God doet anders. Zijn zaad belandt op alle grond en het is aan ons om het te laten groeien. Hoe diep wortelt zijn woord in jouw leven?
Zijn er manieren waarop je anderen kunt aanmoedigen dat ook te doen?
Luister nog een keer naar de lezing. Als je Jezus’ woorden hoort, waar resoneert het met jouw eigen leven?
Wat zou je God nu willen zeggen? Wees zo open en eerlijk als je kunt.