2 Korintiers 4:7-15
Maar wij zijn slechts een aarden pot voor deze schat; het moet duidelijk zijn dat onze overweldigende kracht niet van onszelf komt, maar van God. We worden van alle kanten belaagd, maar raken niet in het nauw. We worden aan het twijfelen gebracht, maar raken niet vertwijfeld. We worden vervolgd, maar worden niet in de steek gelaten. We worden geveld, maar gaan niet te gronde. We dragen in ons bestaan altijd het sterven van Jezus met ons mee, opdat ook het leven van Jezus in ons bestaan zichtbaar wordt. Wij levenden worden altijd omwille van Jezus aan de dood prijsgegeven, opdat in ons sterfelijke bestaan ook het leven van Jezus zichtbaar wordt. Zo is in ons de dood werkzaam, en in u het leven. Er staat geschreven: ‘Ik bleef vertrouwen, daardoor kon ik spreken.’ In datzelfde vertrouwen spreken ook wij, omdat we geloven en weten dat hij die de Heer Jezus heeft opgewekt ook ons, net als Jezus, zal opwekken en ons samen met u naar zich toe zal voeren. Dit alles gebeurt omwille van u, zodat Gods goedheid, die zich door steeds meer mensen verbreidt, ook tot steeds meer dankzegging leidt, tot eer van God.
Voorbij de grenzen
Bonnie Prince Billy zingt het lied Intentional injury.
‘Wanneer je jouw grootste zwakheid bevecht, wordt het jouw grootste vriend.’
De lezing van vandaag is genomen uit de tweede brief aan de Korintiërs, hoofdstuk 4, vanaf vers 7.
‘Wij zijn slechts een aarden pot voor deze schat.’ Een beroemde zinsnede van de heilige Paulus. Het zegt wellicht iets over de onontkoombaarheid van de menselijke zwakheid. Maar, tegelijkertijd, ook over de buitengewone kracht van God, die in ons werkzaam is en die ‘oneindig veel meer kan doen dan wij ons kunnen voorstellen’. Herinner jij je een voorval waarbij je botste op de grenzen van menselijke zwakheid? Wanneer was het dat je je plots heel sterk bewust werd van je eigen grenzen? Hoe voelde dat?
En weet je nog wanneer je je bewust werd van een kracht - Gods kracht - die jouw krachten te boven ging? Een kracht, die in jou werkzaam was en die je bekwaam maakte om iets te doen dat je anders onmogelijk zou kunnen? Of om te zijn zoals je het nooit gedacht had?
Het woord ‘dood’ komt heel wat voor in deze lezing. Als je nu de lezing opnieuw beluistert. Hoe wordt de dood genoemd? Wat wordt erover gezegd? Bemerk hoe zelfs de dood de belofte met zich draagt van Jezus’ aanwezigheid.
Typisch voor Paulus: van zodra we beseffen waar het werkelijk op aan komt in het leven, doet al de rest er niet meer toe.
Wat zou jij nu graag aan God zeggen over wat werkelijk belangrijk is voor jou?
