Marcus 7:31-37
Jezus vertrok weer uit de omgeving van Tyrus en ging via Sidon naar het Meer van Galilea, dwars door het gebied van Dekapolis. Daar werd iemand bij Hem gebracht die doof was en gebrekkig sprak, en men smeekte Hem om deze man de hand op te leggen. Hij nam de man apart, weg van de menigte, stak zijn vingers in diens oren en raakte met speeksel zijn tong aan. Hij sloeg zijn blik op naar de hemel, zuchtte diep en zei tegen hem: ‘Effata!’, wat betekent: ‘Ga open!’ Meteen gingen zijn oren open, zijn tong kwam los en hij kon normaal spreken. Hij beval de omstanders om aan niemand te vertellen wat er gebeurd was; maar hoe strenger Hij het hun verbood, hoe meer ze het rondvertelden. De mensen waren geweldig onder de indruk en zeiden: ‘Alles wat Hij doet is goed: zelfs doven laat Hij horen en stommen laat Hij spreken.’
Traumerei
door Robert Schumann
uitgevoerd door Rachel Vroom
«Opgenomen t.b.v. Bidden Onderweg» © Eigen opname Bidden Onderweg
Vrijheid
Utrechtste studenten cantorij & Doris Hochscheid vertolken het lied To stars extinguished long ago, gecomponeerd door Anton Arenski.
'Bestaat U na het verdwijnen van het licht? Hoelang zal ik acht slaan op uw gedoofde twinkeling? Uw indringende blik, wijd als de lucht? Niks voelt verhevener dan uw nachtelijke aanwezigheid. De nacht, uw fantoomabsentie.'
De Evangeliën staan vol met verhalen over Jezus die mensen van allerlei ziektes en zwakheden geneest. Soms zijn deze mensen al ziek sinds hun geboorte of toch al lange tijd. In andere verhalen worden mensen bij Jezus gebracht of vragen zij de helende tussenkomst van Jezus voor mensen die zelf niet aanwezig zijn, of zelfs al gestorven zijn. Het zijn krachtige ontmoetingen tussen individuen en God. De genezingen brengen een verandering teweeg, een transformatie van leven.
Wanneer je dit relaas uit het Evangelie volgens Marcus beluistert, over Jezus die een dove man geneest, heb je dan enig idee van de vrijheid die Jezus aan deze man geeft? Is dat iets dat je ook zou willen voor jouw leven? We lezen uit hoofdstuk 7, vanaf vers 31.
Waaraan denk je, wat gaat er door je heen, wanneer je dergelijke verhalen beluistert? Kan jij je voorstellen dat jij zelf Jezus zou benaderen naar aanleiding van een of andere kwaal of een ernstig persoonlijk probleem dat je zelf maar niet kan helen?
Is er iemand in jouw leven die je bij Jezus wil brengen? Neem wat tijd om die persoon of personen in de nabijheid van de Heer te brengen. Hoe voelt het om mensen bij God te brengen?
Wanneer je het fragment nogmaals beluistert, probeer jezelf dan een plaats te geven in het gebeuren - misschien als de man zelf, of als iemand in de menigte, of zelfs als Jezus.
Neem aan het eind van dit gebedsmoment wat tijd om de Heer te vertellen over je eigen leven. Hoe kan je zelf een helend instrument zijn voor de wereld?
