Marcus 10:35-45
Jakobus en Johannes, de zonen van Zebedeüs, kwamen bij Hem en zeiden: ‘Meester, we willen dat U voor ons doet wat we U vragen.’ Hij vroeg hun: ‘Wat willen jullie dan dat Ik voor je doe?’ Ze zeiden: ‘Wanneer U heerst in uw glorie, laat een van ons dan rechts van U zitten en de ander links.’ Maar Jezus zei tegen hen: ‘Jullie weten niet wat je vraagt. Kunnen jullie de beker drinken die Ik moet drinken of de doop ondergaan die Ik moet ondergaan?’ ‘Ja, dat kunnen wij,’ antwoordden ze. Toen zei Jezus tegen hen: ‘Jullie zullen de beker drinken die Ik zal drinken en de doop ondergaan die Ik zal ondergaan, maar wie er rechts of links van Mij zal zitten, kan Ik niet bepalen, die plaatsen behoren toe aan hen voor wie ze zijn bestemd.’
Toen de andere leerlingen hiervan hoorden, werden ze woedend op Jakobus en Johannes. Jezus riep hen bij zich en zei tegen hen: ‘Jullie weten dat de volken onderdrukt worden door hun eigen heersers en dat hun leiders hun macht misbruiken. Zo mag het bij jullie niet gaan. Wie van jullie de belangrijkste wil zijn, zal de anderen moeten dienen, en wie van jullie de eerste wil zijn, zal ieders dienaar moeten zijn, want ook de Mensenzoon is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losgeld voor velen.’
tender
door draw close
uitgevoerd door draw close
«Ambient peace» © Buma/Stemra Buma/Stemra
Door dit alles
Ray LaMontagne zingt het lied We’ll make it through.
‘In de nacht liggen we vaak te woelen,
alsof we het ware leven niet meer voelen.
Waar ga je heen als je verdwaalt bent,
Hoe weet je dat je niet naar het ravijn rent?
Dan keer ik terug naar Jou, mijn vertrouwen.
Op mijn innerlijke bron kan ik bouwen.’
De lezing van vandaag is genomen uit het Evangelie volgens Marcus, hoofdstuk 10, vanaf vers 35.
Het is een natuurlijk menselijk instinct om te streven naar zekerheid, om te willen dat je inspanningen niet voor niets blijken te zijn. Allemaal willen we dat wat we doen ergens toe leidt! In ons werk formuleren we doelstellingen, streefcijfers en indicatoren. Maar Jezus vraagt ons om te vertrouwen op Hem, op God, niet op de dingen van de wereld. Wat weerhoudt mij ervan mijn vertrouwen in God te stellen?
‘Jullie weten niet wat je vraagt’, zegt Jezus. Hoe vaak heb ik geen doelstellingen voor mijzelf geformuleerd, terwijl ik het volledige plaatje nog niet zag? Kan ik me voorstellen even in de schoenen van Jakobus en Johannes te staan? Als ik werkelijk wist wat ik vroeg, zou ik dan nog steeds die vraag stellen?
Blijf jezelf inbeelden als Jakobus en Johannes terwijl je nogmaals naar de tekst luistert. Hoe kijken de andere apostelen naar je en hoe reageren ze op wat je zegt? Hoe reageert Jezus? Hoe spreekt Hij tot jou en hoe voel je je door dit alles?
In een van zijn preken spreekt Oscar Romero over ons als ‘profeten van een toekomst die niet de onze is’, en dat we ‘dienaren zijn, niet de meesterarchitect’. Hoe voelt het om deze dienende rol te hebben, om gevraagd te worden om te dienen, zonder het volledige plaatje te kennen? Kun je hierover nu met God spreken?
