Efeziers 2:19-22
Zo bent u dus geen vreemdelingen of gasten meer, maar burgers, net als de heiligen, en huisgenoten van God, gebouwd op het fundament van de apostelen en profeten, met Christus Jezus zelf als de hoeksteen. Vanuit Hem groeit het hele gebouw, steen voor steen, uit tot een tempel die gewijd is aan Hem, de Heer, in wie ook u samen opgebouwd wordt tot een plaats waar God woont door zijn Geest.
Uitdaging
Anaël Pin zingt Rien qu'un souffle, psalm 39.
‘Hoor mijn gebed, HEER, luister naar mijn hulpgeroep, wees niet doof voor mijn verdriet, want een vreemdeling ben ik, bij U te gast zoals ook mijn voorouders waren. Wend uw straffende blik van mij af, dan beleef ik nog vreugde voordat ik heenga en niet meer ben.’
De lezing van vandaag is uit de brief van Paulus aan de Efeziërs, hoofdstuk 2, vanaf vers 19.
Het kan gemakkelijk zijn, het kan ook een uitdaging zijn, alle mensen om je heen te zien als een gedeelte van één ’huishouden van God’.
Kun je je voorstellen, dat je iedereen in deze wereld de gave van vrede wenst? Zou je je kunnen voorstellen, dat je de gave van de vrede zou schenken aan de mensen die op dit ogenblik dicht om je heen zijn?
Dat woord ’hoeksteen’, wat voor betekenis heeft dat voor je? Wat zou de hoeksteen zijn, het fundament van je bestaan? Of misschien… wie zijn de mensen die voor jou zo’n hoeksteen zijn? Neem een ogenblik om aan hen te denken en God te danken voor elk van hen.
Als je opnieuw luistert naar dit korte maar mooie fragment uit de brief aan de Efeziërs, misschien hoor je dan een woord of een zin die als een verrassing klinkt… een beetje anders dan wat je verwachtte…. Luister niet te gespannen… hoor alleen maar wat je dient te horen.. en draag het door de dag met je mee.
Zou je vandaag als een soort vredestichter kunnen werken, misschien in iets kleins?… een vredesvertegenwoordiger tussen hen met wie je leeft en werkt? Maar voor een paar ogenblikken, waarom zou je God niet gewoon vragen, dat vandaag de vrede in je eigen hart en denken dieper mag worden.
