Psalm 67
God, wees ons genadig en zegen ons, laat het licht van uw gelaat over ons schijnen, dan zal men op aarde uw weg leren kennen, in heel de wereld uw reddende kracht. Dat de volken U loven, God, dat alle volken U loven. Laten de naties juichen van vreugde, want U bestuurt de volken rechtvaardig en regeert over de landen op aarde. Dat de volken U loven, God, dat alle volken U loven. De aarde heeft een rijke oogst gegeven, God, onze God, zegent ons. Moge God ons blijven zegenen, zodat men ontzag voor Hem heeft tot aan de einden der aarde.
Met ons allemaal
Dresdner Kammerchor zingt Psalm 67 gecomponeerd door Heinrich Schütz.
‘God, wees ons genadig en zegen ons, laat het licht van uw gelaat over ons schijnen, dan zal men op aarde uw weg leren kennen.’
De lezing van vandaag is Psalm 67.
De psalm van vandaag beweegt ons van het perspectief ‘mijn God redt mij’ naar ‘onze God redt ons’. Het maakt ieder van ons opnieuw bewust dat God niet enkel alleen met mij een relatie aangaat, maar met ‘ons’ als gemeenschap. Welke groep waarvan ik deel uitmaak verbindt zich als gemeenschap met God?
Hoe ziet de relatie van mijn groep met God eruit? Hoe gaat God met ons om? Waarvoor wenden wij ons tot God? Wat doen we voor God? Wat willen we van God?
Als je opnieuw de psalm hoort, dan zul je opmerken dat God ook verbinding maakt met veel grotere groepen. Hij gaat niet alleen om met kleine gemeenschappen, maar ook met volken, naties, de aarde, de wereld.
Heb ik enig idee hoe mijn volk, mijn land, mijn wereld zich verbindt met God? Hoe God met ons omgaat? Wat we nodig hebben van God? Kan ik in woorden uitdrukken hoe wij, als volk, antwoorden op Gods boodschap voor ons, op zijn belofte, op zijn uitnodiging om ons te verlossen?
