Stefanus verrichtte dankzij Gods genade en kracht grote wonderen en tekenen onder het volk. Enkele leden van de synagoge van de Vrijgelatenen, waartoe ook Joden uit Cyrene en Alexandrië behoorden, evenals Joden uit Cilicië en Asia, kwamen echter in verzet en begonnen met hem te redetwisten, maar ze konden niet op tegen zijn wijsheid en tegen de heilige Geest die hem bezielde. Toen ze dit hoorden, ontstaken ze in woede en begonnen te knarsetanden. Maar vervuld van de heilige Geest sloeg Stefanus zijn blik op naar de hemel en zag de luister van God, en Jezus, die aan Gods rechterhand stond, en hij zei: ‘Ik zie de hemel geopend en de Mensenzoon, die aan Gods rechterhand staat.’ Maar ze schreeuwden en tierden, hielden hun handen voor hun oren en stormden met zijn allen op hem af. Ze dreven hem de stad uit om hem te stenigen. De getuigen gaven hun mantel in bewaring bij een jongeman die Saulus heette. Terwijl Stefanus gestenigd werd, riep hij uit: ‘Heer Jezus, ontvang mijn geest.’ Hij viel op zijn knieën en riep luidkeels: ‘Heer, reken hun deze zonde niet aan!’ En na deze woorden stierf hij.
«Photonen vocaal ensemble (Opgenomen t.b.v. Bidden Onderweg)» © Eigen opname Bidden Onderweg
«More than words» © Buma/Stemra Buma/Stemra
Photonen vocaal ensemble zingt Abendlied, gecomponeerd door Josef Rheinberger
‘De rechtvaardige gaat te gronde en niemand bekommert zich erom; ook trouwe mensen sterven, maar niemand ziet in dat de rechtvaardige sterft doordat er onrecht heerst. Toch – wie de rechte weg bewandelt zal rust hebben op zijn sterfbed en de vrede binnengaan.’
De lezing van vandaag is genomen uit de Handelingen van de Apostelen, hoofdstuk 6, vanaf vers 8.
Het horen van dit ijzingwekkende verhaal op de tweede kerstdag, maakt er wel een heel korte wittebroodsweek van, na de verwondering en de vreugde van gisteren. Hoe komt dat bij jou over: dit verhaal nu te horen over vervolging, martelaarschap en dood?
Stefanus was de eerste christelijke martelaar. Hij en velen na hem geloofden zo totaal in deze mensgeworden God, dat ze hun leven gaven voor Hem. Maakt dit enig verschil in wat ik denk en voel over Kerstmis, de geboorte, het kind in de kribbe?
Kan ik, terwijl ik de lezing opnieuw hoor, tegelijk het beeld van de geboorte in gedachten houden? En kan ik deze episode beluisteren als een verdere ontvouwing van datzelfde verhaal, aangezien Jezus door sommigen erkend en aanvaard werd, maar door anderen weggeduwd en afgewezen?
Het feest van de heilige Stefanus vandaag herinnert ons eraan dat de menswording - God die mens werd - niet louter gaat over een lief klein baby’tje in een kribbe, maar dat dit verreikende gevolgen heeft voor de hele mensheid.
Misschien wil ik God nu in mijn eigen woorden vragen om me te helpen deze gevolgen te begrijpen en aan te nemen. Misschien wil ik Hem vragen, ten overstaan van de moeilijkheden en hindernissen die ik het hoofd moet bieden in het leven, om een gelijkaardige trouw, sereniteit en moed te ontvangen als die van Stefanus.