Marcus 6:45-52
Meteen daarna gelastte Jezus zijn leerlingen in de boot te stappen en alvast naar de overkant te varen, naar Betsaïda; intussen zou Hijzelf de menigte wegsturen. Nadat Hij afscheid van de mensen had genomen, ging Hij de berg op om er te bidden. Bij het vallen van de avond was de boot midden op het meer, en Hij was alleen aan land. Toen Hij zag dat de leerlingen door de hevige tegenwind maar nauwelijks vooruitkwamen, hoe hard ze ook roeiden, liep Hij tegen het einde van de nacht over het meer naar hen toe, en Hij wilde hen voorbijlopen. Toen ze Hem over het water zagen lopen, dachten ze dat Hij een geestverschijning was en ze schreeuwden het uit. Ze hadden Hem allemaal gezien en raakten in paniek. Maar Hij sprak hen meteen aan en zei: ‘Blijf kalm! Ik ben het, wees niet bang.’ Hij stapte bij hen in de boot en de wind ging liggen. Zijn leerlingen waren helemaal van hun stuk gebracht. Ze waren niet tot inzicht gekomen door wat er met de broden was gebeurd, omdat ze hardleers waren.
De boot ingaan
Je luistert naar Calm me, Lord, een compositie van Margaret Rizza.
‘Maak mij kalm Heer, zoals u de storm deed kalmeren. Verstil me, laat het tumult verdwijnen en uw vrede in mij neerdalen.’
De lezing van vandaag is genomen uit het Evangelie volgens Marcus, hoofdstuk 6 vanaf vers 45
Probeer jezelf eens in het verhaal te plaatsen. Jezus heeft juist de menigte te eten gegeven. En nu laat Hij zijn leerlingen de boot ingaan om naar de overkant te varen. Hijzelf wendt zich dan tot de menigte en stuurt hen naar huis. Volg Jezus als Hij de berg opgaat om te bidden. Wat zie je? Hoe zou je de omgeving beschrijven? Wat zie je aan Jezus? Onrust? Of eerder vrede? En hoe voel jij je op deze plek?
Het Evangelie vertelt wel vaker over de biddende Jezus. Bij Marcus zijn Jezus’ gebed en zijn missie sterk met elkaar verbonden. Hoe is dat voor jou? Welke plaats heeft gebed in jouw leven?
Jezus wandelt over het meer. Hij lijkt de zwoegende boot te willen voorbijlopen. Dat maakt Hem voor zijn leerlingen aanvankelijk onherkenbaar. Pas in zijn nabijkomen, toont Hij zich. “Blijf kalm. Ik ben het. Wees niet bang.” Die woorden spreekt Hij tot ieder van ons. Wat doet dat met je als je ze bij het herbeluisteren weer hoort klinken?
Kan je terugblikkend op dit verhaal vragen om vertrouwen te midden van de stormen en worstelingen in je leven?
