Lucas 3:15-16, 21-22
Het volk was vol verwachting, en allen vroegen zich af of Johannes misschien de messias was, maar Johannes zei tegen hen: ‘Ik doop jullie met water, maar er komt iemand die meer vermag dan ik; ik ben zelfs niet goed genoeg om de riemen van zijn sandalen los te maken. Hij zal jullie dopen met de heilige Geest en met vuur.’
Heel het volk liet zich dopen, en toen ook Jezus was gedoopt en Hij aan het bidden was, werd de hemel geopend en daalde de heilige Geest in de gedaante van een duif op Hem neer, en er klonk een stem uit de hemel: ‘Jij bent mijn geliefde Zoon, in Jou vind Ik vreugde.’
In het openbaar
Je luistert naar het lied Jesus is our joy, van Margaret Rizza.
‘Verlangend naar nederigheid, op zoek naar zachtmoedigheid. Jezus is onze vreugde. Vrede in onze machteloosheid, hoop in onze hulpeloosheid, liefde in onze eenzaamheid.’
De lezing van vandaag is genomen uit het Evangelie volgens Lucas, hoofdstuk 3, vanaf vers 15.
Kerstmis. Het lijkt wel alsof het gisteren was. Inderdaad: vorig weekend vierden we in de Kerk de komst van de drie wijzen. En nu is het Evangelie al op weg naar Jezus’ eerste openbaar optreden. Hoe voel jij je bij het begin van dit gebed? Gehaast? In gedachten bij de taken die op je wachten? Of ervaar je ruimte en tijd om te horen wat God jou te zeggen heeft?
“Hij zal jullie dopen met de heilige Geest en met vuur”, zegt Johannes de Doper. Dit zijn stevige, krachtige beelden! Zijn er momenten waarop je – terugblikkend op je leven – God krachtig aan het werk hebt ervaren? In jezelf of in anderen?
Wanneer je opnieuw luistert, beeld je dan in hoe je samen met anderen op de oever van de rivier staat .Kijk met hen hoe Johannes Jezus doopt. Is er iets wat je raakt of opvalt?
“Jij bent mijn geliefde Zoon, in jou vind Ik vreugde.” Hoe zou het zijn om God deze woorden te horen zeggen tot jou, zijn geliefde zoon of dochter? Kan je God vertellen wat dit met je doet?
