Marcus 1:14-20
Nadat Johannes gevangen was genomen, ging Jezus naar Galilea, waar Hij Gods goede nieuws verkondigde. Dit was wat Hij zei: ‘De tijd is aangebroken, het koninkrijk van God is nabij: kom tot inkeer en hecht geloof aan dit goede nieuws.’ Toen Jezus langs het Meer van Galilea liep, zag Hij Simon en Andreas, de broer van Simon, die hun netten uitwierpen in het meer; het waren vissers. Jezus zei tegen hen: ‘Kom, volg Mij! Ik zal van jullie vissers van mensen maken.’ Meteen lieten ze hun netten achter en volgden Hem. Iets verderop zag Hij Jakobus, de zoon van Zebedeüs, en zijn broer Johannes, die in hun boot bezig waren met het herstellen van de netten, en direct riep Hij hen. Ze lieten hun vader Zebedeüs met de dagloners achter in de boot en volgden Hem.
Vanuit het niets
Cappella Hadewigis zingt Qui tollis peccata mundi.
Er is een tijd en plaats voor alles luidt het gezegde. Heer, geef dat ik altijd mag verlangen om tijd in uw aanwezigheid door te brengen; om uw roep te horen.
We lezen uit het Evangelie volgens Marcus, hoofdstuk 1, vanaf vers 14.
Marcus vertelt: “En meteen lieten ze de netten achter en volgden Hem.” Wat bezielt beroepsactieve mensen, vissers, om hun werk in de steek te laten en Jezus, een timmerman uit Nazareth, zomaar te volgen?
Er moet iets zijn geweest dat deze mannen heeft aangezet om met Jezus mee te trekken. Kun je je voorstellen wat het betekent, dermate enthousiast te zijn over iemand dat je bereid bent je baan en je familie los te laten om met Hem iets totaal anders te beginnen? Zou jij zo een nieuw begin in jouw leven verwelkomen?
De lezing komt nogmaals voorbij. Probeer ditmaal in de huid van een van die vissers te kruipen. Wat doet het met je als je Jezus hoort zeggen: “Kom achter Mij aan”?
Beeld je even in dat de uitnodiging “Kom achter Mij aan” toen tot jou persoonlijk zou gericht zijn. Hoe zou je toen op die uitnodiging hebben gereageerd? Hoe reageer je er nu op? Kan je je antwoord met Jezus delen?
