Marcus 3:1-6
Weer ging Jezus naar de synagoge. Daar was iemand met een verschrompelde hand. Ze letten op Hem om te zien of Hij die op sabbat zou genezen, zodat ze Hem zouden kunnen aanklagen. Hij zei tegen de man met de verschrompelde hand: ‘Kom in het midden staan.’ Aan de anderen vroeg Hij: ‘Wat mag men op sabbat doen: goed of kwaad? Een leven redden of het vernietigen?’ Maar ze zwegen. Hij keek hen boos aan, maar ook diepbedroefd vanwege hun hardleersheid, en toen zei Hij tegen de man die in het midden stond: ‘Steek uw hand uit.’ Hij stak zijn hand uit en er kwam weer leven in. De farizeeën verlieten de synagoge en gingen meteen met de herodianen overleggen hoe ze Hem uit de weg zouden kunnen ruimen.
Wat we verdringen
Choir18 zingt het Onze Vader, in een compositie van Robert Stone.
Wij vragen U om vele dingen:
om voedsel, genezing en leven.
Maar wij zijn bang u te bidden
om meer geloof en liefde,
om uw wil en uw rijk.
Geef ons meer dan wij durven vragen:
geef ons uw Zoon.
De lezing van vandaag is uit het Evangelie volgens Marcus, hoofdstuk 3, vanaf vers 1
Ga in je verbeelding mee naar binnen in de synagoge – zie de mensen die Jezus in de val willen laten lopen en merk die man op met zijn verschrompelde hand…. (pauze)…. en geef nu je aandacht aan Jezus’ reactie.
Jezus is bedroefd en boos over degenen die regels boven mededogen stellen, Hij is bedroefd over de hardheid van hun harten. Waar zie je in je eigen leven dat mededogen verdrongen wordt door de hardheid van je hart?
Als je opnieuw naar deze passage luistert, word je dan bewust van je eigen gevoelens als je kijkt naar Jezus en zijn aanklagers.
Hoe zou jij deze Jezus willen antwoorden, die eerst en vooral handelt uit liefde en mededogen voor mensen? Wat wil je Hem zeggen?
