Marcus 3:31-35
Intussen waren de moeder en broers van Jezus aangekomen. Ze stuurden iemand naar binnen om Hem te halen. Zelf bleven ze buiten wachten. Er zat een groot aantal mensen om Hem heen, en die zeiden tegen Hem: ‘Uw moeder en uw broers staan buiten en zoeken U.’ Hij antwoordde: ‘Wie zijn mijn moeder en mijn broers?’ Hij keek de mensen aan die in een kring om Hem heen zaten en zei: ‘Jullie zijn mijn moeder en mijn broers. Want iedereen die de wil van God doet, die is mijn broer en zuster en moeder.’
Ubi Caritas
door Maurice Duruflé
uitgevoerd door Toonkunstkoor Amsterdam & Choeur de Pontverre
«Opgenomen t.b.v. Bidden Onderweg» © Eigen opname Bidden Onderweg
Op waarde schatten
Toonkunstkoor Amsterdam & Choeur de Pontverre zingen Ubi Caritas, gecomponeerd door Maurice Duruflé.
Het is het groen, het water en de bomen
die ons Gods liefde zingen,
De mensen die mij en U omringen,
het lief en leed, ons overkomen;
het zijn de dagelijkse dingen.
De lezing van vandaag is uit het Evangelie volgens Marcus, hoofdstuk 3, vanaf vers 31.
Als zijn familie Hem komt halen, lijkt de reactie van Jezus op het eerste gezicht pijnlijk afwijzend voor de mensen die om Hem geven. Waarom zou Hij ervoor kiezen om zo te reageren?
In deze passage wordt duidelijk dat er voor Jezus diepere waarden zijn die al wat Hij doet bepalen. Welke waarden bepalen mijn leven van alledag?
Luister opnieuw naar deze passage en probeer je zelf in Jezus’ situatie in te denken.
Als jou gevraagd werd ‘Wie zijn je broeders en je zusters en je moeder?’ wat zou jij dan antwoorden? Kun je er met God over spreken?
