Marcus 7:24-30
Jezus ging weg en vertrok naar de omgeving van Tyrus. Daar nam Hij zijn intrek in een huis, en hoewel Hij niet wilde dat iemand dat te weten zou komen, lukte het Hem niet onopgemerkt te blijven. Integendeel, er kwam al meteen een vrouw die over Hem gehoord had naar Hem toe, en zij viel voor zijn voeten neer. Ze had een dochter die door een onreine geest bezeten was. Deze vrouw was van Syro-Fenicische afkomst en geen jodin; ze smeekte Hem om bij haar dochter de demon uit te drijven. Hij zei tegen haar: ‘Eerst moeten de kinderen genoeg te eten krijgen; het is niet goed om de kinderen hun brood af te pakken en het aan de honden te voeren.’ De vrouw antwoordde: ‘Heer, de honden onder de tafel eten toch de kruimels op die de kinderen laten vallen.’ Hij zei tegen haar: ‘Dat hebt u goed gezegd. Ga naar huis, de demon heeft uw dochter al verlaten.’ En toen ze thuiskwam, lag haar kind op bed en bleek de demon verdwenen te zijn.
Days
door Resonancedj
uitgevoerd door Resonancedj
«The Elements» © Creative commons NC-ND 4.0 Creative Commons
Brutaal
Capella Sacelli zingt de vierde regel uit Psalm 42, gecomponeerd door Antoine de Fevin.
Tranen zijn mijn brood, bij dag en bij nacht, want heel de dag hoor ik zeggen: ‘Waar is dan je God?’
Wij zoeken U, God,
zoals iemand naar woorden zoekt
voor wat onzegbaar is.
Als wij het diepste geheim uitspreken
dat ons ter harte gaat,
noemen wij dan niet uw naam?
De lezing van vandaag is genomen uit het Evangelie volgens Marcus, hoofdstuk 7, vanaf vers 24.
Wat is je eerste reactie, als je luistert naar dit verhaal over de Syrofenicische vrouw en Jezus? Vind je Jezus’ eerste reacties niet erg bars? En is de vrouw op haar beurt niet erg vrijpostig? Of heb je bewondering voor haar rake antwoord en haar lef?
Het heeft er de schijn van, dat de vrouw beloond wordt voor haar weerwoord, voor verzet tegen afwijzing. Jezus heeft niet de gewoonte in een woordenwisseling de ander gelijk te geven. In het gesprek met deze vrouw gebeurt het wel. Hij lijkt van haar te leren en Hij geneest haar dochter. Verrast je dat? Maakt het indruk op je?
Als je nu opnieuw luistert naar de lezing, stel je dan voor dat je die vrouw bent, en dat je de moed, of misschien de brutaliteit hebt, om op deze manier met Jezus te spreken. Let er op hoe je je voelt in de rol van de vrouw, tijdens deze interessante woordenwisseling én erna.
Durf je op dezelfde manier, rechtuit en vrijuit te spreken met de Heer nu deze gebedstijd naar het einde loopt. Vertel Hem wat je echt denkt, wat je echt voelt, wat je echt van Hem zou willen.
