Marcus 8:11-13
Jezus stapte met zijn leerlingen in de boot en voer naar het gebied van Dalmanuta. Daar kwamen de farizeeën op Hem af, en ze begonnen met Hem te discussiëren. Om Hem op de proef te stellen, verlangden ze van Hem een teken uit de hemel. Jezus slaakte een diepe zucht en zei: ‘Waarom verlangt uw soort mensen een teken? Ik verzeker u: aan mensen als u zal zeker geen teken gegeven worden!’ Hij liet hen staan waar ze stonden, stapte weer in de boot en voer naar de overkant.
Ontgoocheling
Ensemble Contrapunctus zingt het lied Tristitia et anxietas. ’Droefheid en angst hebben mijn binnenste bezet. Maar Gij, Heer, die niet verlaat wie op U hopen. Troost en help mij omwille van uw heilige naam, en wees mij genadig.’
De lezing is genomen uit het Evangelie volgens Marcus, hoofdstuk 8, vanaf vers 11.
Jezus is al een poos aan het prediken en aan het genezen. Toch is er nog steeds scepsis en vijandigheid. Hoe zou dat voor Jezus geweest zijn?
Kun je je voorstellen dat Jezus zo op de proef gesteld werd? Kun je die zucht in zijn geest zien, of horen?
Beeld je bij het herbeluisteren in dat je bij Jezus in de boot bent. Begrijp je zijn ontgoocheling. Hoe is het om die met Hem te delen?
Verlang jij soms ook een teken? Kan je dit aan Jezus voorleggen? Wat zou je Hem bij het slot van deze gebedstijd willen zeggen?
