Genesis 8:6-13,20-22
Na verloop van veertig dagen deed Noach het venster dat hij in de ark had aangebracht open en liet een raaf los. Deze bleef heen en weer vliegen totdat de aarde droog was. Vervolgens liet hij een duif los om te zien of het water verder gedaald was. Maar de duif kon nergens een plekje vinden waar ze kon neerstrijken om te rusten en kwam bij hem terug in de ark, want overal op de aarde was nog water. Hij stak zijn hand uit, pakte haar en nam haar weer bij zich in de ark. Hij wachtte nog zeven dagen en liet de duif toen opnieuw los. Tegen de avond kwam ze bij hem terug – met een jong olijfblad in haar snavel. Toen wist Noach dat het water op de aarde verder gedaald was. Weer wachtte hij zeven dagen en daarna liet hij de duif nogmaals los. Ze kwam niet meer bij hem terug. In het zeshonderdeerste jaar van Noachs leven, op de eerste dag van de eerste maand, was het water van de aarde verdwenen. Noach maakte het dak van de ark open en keek rond – de aarde was drooggevallen.
Noach bouwde een altaar voor de HEER; daarop bracht hij brandoffers van al het reine vee en alle reine vogels. De geur van de offers behaagde de HEER, en Hij zei bij zichzelf: Nooit weer zal Ik de aarde vervloeken vanwege de mens, want alles wat de mens uitdenkt, van zijn jeugd af aan, is nu eenmaal slecht. Nooit weer zal Ik alles wat leeft doden, zoals ik nu heb gedaan. Zolang de aarde bestaat, zal er een tijd zijn om te zaaien en een tijd om te oogsten, zal er koude zijn en hitte, zomer en winter, dag en nacht – nooit komt daar een einde aan.
Narito Ako
door Lionel Valdellon
uitgevoerd door Lionel Valdellon (gitaar), Ray Sison (fluit)
«Jesuit music for meditation – vespers 1» © Met permissie Permissie
Wat er komen gaat
Vox Brasiliensis zingt het lied Domine, ne memineris.
‘Help ons, God, bevrijd ons, tot eer van uw roemrijke naam, red ons en bedek onze zonden, omwille van uw naam.'
De lezing is genomen uit het boek Genesis, hoofdstuk 8, vanaf vers 6.
Noach is al veertig dagen op de ark. Kun je je voorstellen hoe dat geweest zal zijn? Hoe zou jij je gevoeld hebben? Rusteloos, onzeker over wat komen gaat, of misschien hoopvol, uitziend naar wat komt?
Stel je deze boot voor, deze ark, hoe ziet hij er uit, hoe ruikt hij, wat kun je horen?
Als je de lezing voor de tweede keer hoort, sta je naast Noach terwijl hij geduldig wacht op de terugkomst van de duif, en neem dan waar hoe je je hierbij voelt.
Praat nu met God, de God die je vasthoudt, je bij zich houdt, je beschermt en die dit altijd zal blijven doen.
