Marcus 9:30-37
Jezus en zijn leerlingen vertrokken uit die streek en reisden door Galilea, maar Hij wilde niet dat iemand dat te weten kwam, want Hij was bezig zijn leerlingen onderricht te geven. Hij zei tegen hen: ‘De Mensenzoon wordt uitgeleverd aan de mensen. Die zullen Hem doden, maar na drie dagen zal Hij uit de dood opstaan.’ Ze begrepen deze uitspraak niet, maar durfden Hem geen vragen te stellen.
Ze kwamen in Kafarnaüm. Toen ze in huis waren, vroeg Hij hun: ‘Waarover waren jullie onderweg aan het redetwisten?’ Ze zwegen, want ze hadden onderweg met elkaar getwist over de vraag wie van hen de belangrijkste was. Hij ging zitten en riep de twaalf bij zich. Hij zei tegen hen: ‘Wie de belangrijkste wil zijn, moet de minste van allemaal willen zijn en ieders dienaar.’ Hij pakte een kind op en zette het in hun midden neer; Hij sloeg zijn arm eromheen en zei tegen hen: ‘Wie in mijn naam één zo’n kind bij zich opneemt, neemt Mij op; en wie Mij opneemt, neemt niet Mij op, maar Hem die Mij gezonden heeft.’
Via een kind
Je luistert naar Christ child lullaby gespeeld door Aryeh Frankfurter.
Heer, in de stilte van dit moment,
verzoek ik om vrede, wijsheid en kracht.
Ik wil vandaag de wereld zien met liefdevolle ogen,
geduldig zijn, begrijpend, wijs en zacht.
We lezen uit het Evangelie volgens Marcus, hoofdstuk 9 vanaf vers 30.
Heb jij wel eens het gevoel gehad dat God via een kind jou iets te zeggen heeft? Wat zou jij van een kind kunnen leren?
Luister nog eens naar de tekst. Let er op wat er gebeurt als Jezus het kind omarmt en het laat merken dat het bij Hem welkom is. Kan je je voorstellen dat jij dat kind bent?
Wat voelde je toen je die tweede keer de tekst beluisterde? Kan je het met Jezus delen?
