Lucas 4:24-30
In de synagoge van Nazareth zei Jezus tegen de aanwezigen: ‘Luister, Ik zeg jullie dat geen enkele profeet welkom is in zijn vaderstad. Maar Ik zeg het jullie zoals het is: in de tijd van Elia, toen de hemel drie jaar en zes maanden lang gesloten bleef en er in het land een grote hongersnood uitbrak, waren er veel weduwen in Israël. Toch werd Elia niet naar een van hen gezonden, maar naar een weduwe in Sarepta bij Sidon. En in de tijd van de profeet Elisa waren er veel mensen in Israël die leden aan huidvraat. Toch werd niemand van hen gereinigd, maar wel de Syriër Naäman.’ Toen de aanwezigen in de synagoge dit hoorden, ontstaken ze in grote woede. Ze sprongen op en dreven Hem de stad uit, naar de rand van de berg waarop hun stad gebouwd was, om Hem in de afgrond te storten. Maar Hij liep midden tussen hen door en vertrok.
Afbakeningen
Cappella Sacelli zingt Fuerunt michi lacrimae meae, gecomponeerd door Antoine de Fevin.
Wanneer ik in uw aanwezigheid kom Heer, weet ik mij in de aanwezigheid van mijn Schepper. U heeft mij uit liefde geschapen. Uw aanwezigheid is het grootste geschenk van allemaal.
De lezing van vandaag is genomen uit het Evangelie volgens Lucas, hoofdstuk 4, vanaf vers 24.
Overweeg even dit gebeuren in de synagoge van Nazareth. Jezus’ boodschap lokt verwondering en woede uit. Wat zijn jouw gevoelens wanneer je je het tafereel voorstelt?
Jezus herinnert ons eraan dat Gods goedheid verder reikt dan de veilige afbakeningen van een gesloten gemeenschap: tot bij de melaatse Naaman en de hongerige weduwe van Sarepta. Zie je hoe God je uitnodigt contact te leggen met mensen die je minder vertrouwd zijn, maar je wel nodig hebben?
Luister nu opnieuw naar de lezing. Misschien bemerk je wat voor sterke tegenstand zich rond Jezus opbouwt. Maar laat vooral God tot je spreken doorheen deze passage.
Neem wat tijd om met God te praten over de gevoelens en verlangens die in je opkwamen bij deze overweging.
