Johannes 8:1-11
Jezus ging naar de Olijfberg, en vroeg in de morgen was Hij weer in de tempel. Het hele volk kwam naar Hem toe, Hij ging zitten en gaf hun onderricht. Toen brachten de schriftgeleerden en de farizeeën een vrouw bij Hem die op overspel betrapt was. Ze zetten haar in het midden en zeiden tegen Jezus: ‘Meester, deze vrouw is op heterdaad betrapt toen ze overspel pleegde. Mozes draagt ons in de wet op zulke vrouwen te stenigen. Wat vindt U daarvan?’ Dit zeiden ze om Hem op de proef te stellen, om te zien of ze Hem konden aanklagen. Jezus bukte zich en schreef met zijn vinger op de grond. Toen ze bleven aandringen, richtte Hij zich op en zei: ‘Wie van jullie zonder zonde is, laat die als eerste een steen naar haar werpen.’ Hij bukte zich weer en schreef op de grond. Toen ze dat hoorden gingen ze weg, een voor een, de oudsten het eerst, en ze lieten Hem alleen, met de vrouw die in het midden stond. Jezus richtte zich op en vroeg haar: ‘Waar zijn ze? Heeft niemand u veroordeeld?’ ‘Niemand, Heer,’ zei ze. ‘Ik veroordeel u ook niet,’ zei Jezus. ‘Ga naar huis, en zondig vanaf nu niet meer.’
Medelijden
Je luistert naar het lied Your word is a lamp, gecomponeerd door Margaret Rizza. 'Uw woord is een lamp voor mijn voet, een licht op mijn pad.’
Wij lezen uit het Evangelie volgens Johannes, hoofdstuk 8, vanaf vers 1.
Probeer je de scene met de vrouw en haar aanklagers voor te stellen. Hoe reageer jijzelf met betrekking tot de positie van deze vrouw? Wat zou jij zelf willen doen of zeggen?
De mensen verwezen naar Jezus als naar een Leraar. Wat zou Jezus jou willen bijbrengen terwijl je naar Hem luistert?
Kan je terwijl je de passage herbeluistert Jezus’ woorden overwegen bedoeld voor wie Hem op de proef willen stellen? Kun je contact maken met de gevoelens die dit gebeuren bij jou losmaken?
Neem nu even de tijd om tot God te spreken over wat in je opkwam terwijl je naar de evangelietekst luisterde. Misschien stel je vast dat jij ook verlangt om medelijden te kunnen voelen zoals Jezus dat kan. Of om Jezus tot jou te horen zeggen: “Ook Ik veroordeel je niet”.
