Numeri 21:4-5
Van de Hor trokken ze verder in de richting van de Rode Zee; ze moesten immers om Edom heen trekken. Maar onderweg werd het volk ongeduldig. ‘Waarom hebt U ons weggehaald uit Egypte?’ verweten ze God en Mozes. ‘Om ons in de woestijn te laten sterven? We hebben geen brood en geen water, en we kunnen dit ellendige eten niet meer zien.’
Zonder comfort
De Utrechtste studenten cantorij & celliste Doris Hochscheid spelen het lied The hot-spring, gecomponeerd door Anton Arenski.
‘De rust: Hoe puur borrelde de warmwaterbron.
De droevenis: Hoe lauw zonk ze weg.
De vreugde: Hoe onverwacht barstte ze door de granieten aarde,
wild kokend van herbronde energie.’
De lezing van vandaag is uit het boek Numeri. Hoofdstuk 21, vanaf vers 4.
Vandaag worden we meegenomen naar de tocht van de Israëlieten door de wildernis. Wat roept het woord ‘wildernis’ in je op? Een droge, stoffige woestijn; een ijzig niemandsland dat kreunt onder de wind; een ondoordringbaar woud met een wirwar van lage struiken.
Terwijl je jezelf inbeeldt op deze plek, waar al het vertrouwelijke en alle comfort verdwenen zijn, voel je ook iets aantrekkelijks aan deze ervaring?
Soms bevindt de woestijn waar we door moeten zich niet buiten ons maar binnen in ons, als een etappe in onze spirituele reis. Herken je dit in je leven? Hoe voelde het? Welk beeld van God had je in deze wildernis?
Terwijl je deze korte passage opnieuw beluistert, merk op hoe de Israëlieten te keer gaan tegen God die hen onderdrukt, hoe ze mopperen over de fysieke ongemakken en hoe ongeduldig ze zijn dat God hen thuisbrengt uit hun ballingschap. Zijn deze gevoelens tegenover God ook bij jou aanwezig in woestijntijden?
Terwijl hun aandacht gericht is op hun ongemakken, verliezen de Israëlieten zicht op de beschermende aanwezigheid van God, die ook tijdens hun omzwervingen aanwezig altijd aanwezig is. Is dit iets om over na de denken? In deze laatste ogenblikken van het gebed kan je in je eigen woorden met God spreken over wat je denkt en voelt.
