Jezus zei tegen zijn leerlingen: Ik verzeker jullie: je zult huilen en weeklagen, terwijl de wereld blij zal zijn. Je zult bedroefd zijn, maar je verdriet zal in vreugde veranderen. Ook een vrouw die baart heeft het zwaar als haar tijd gekomen is, maar wanneer haar kind geboren is, herinnert ze zich de pijn niet meer, omdat ze blij is dat er een mens ter wereld is gekomen. Jullie hebben nu verdriet, maar Ik zal jullie terugzien, en dan zul je blij zijn, en niemand zal je je vreugde afnemen. Dan hoeven jullie Mij niets meer te vragen. Maar Ik verzeker jullie: wat je de Vader ook vraagt in mijn Naam – Hij zal het je geven.
«Opgenomen t.b.v. Bidden Onderweg» © Eigen opname Bidden Onderweg
Photonen vocaal ensemble zingt Õhtu Ilu, gecomponeerd door Pärt Uusberg. ’Laat de gezegende ochtend komen, de zon stralen over het bos. Ik zing ze vast vooruit en vreugde weerklinkt over de vallei.’
We lezen vandaag uit het Evangelie volgens Johannes, hoofdstuk 16, vanaf vers 20.
In deze passage werkt Jezus met sterke contrasten. De meest voor de hand liggende tegenstelling is die tussen gevoelens van leed en pijn, en gevoelens van vreugde. Maar Hij maakt ook een tegenstelling tussen vluchtige en blijvende gevoelens. Wat waren in jouw leven kortstondige, vluchtige ervaringen van vreugde?
Wat heeft je daarentegen in je leven ervaringen van duurzame vreugde gegeven?
Jezus heeft het over een vrouw die een kind ter wereld brengt, hoe zij haar barensweeën vergeet omwille van de blijvende vreugde omwille van het nieuwe leven. Misschien heb jijzelf aan iemand het leven geschonken. Kun je je momenten van pijn en lijden herinneren waarvan je nu zegt: die hebben de moeite geloond? Waar was God in die ervaringen?
Luister naar de belofte terwijl je deze lezing opnieuw hoort. Luister naar wat Jezus je belooft.
“Een vreugde die niemand je ooit kan ontnemen.” Kan ik op dit moment God danken voor de bronnen van diepe en blijvende vreugde in mijn leven?