Toen Jezus de mensenmassa om zich heen zag, gaf Hij bevel naar de overkant te varen. Maar een schriftgeleerde kwam op Hem af en zei: ‘Meester, ik zal U volgen waarheen U ook gaat.’ Jezus zei tegen hem: ‘De vossen hebben holen en de vogels hebben nesten, maar de Mensenzoon kan zijn hoofd nergens te ruste leggen.’ Een ander, een van zijn leerlingen, zei: ‘Heer, sta me toe eerst terug te gaan om mijn vader te begraven.’ Maar Jezus zei tegen hem: ‘Volg Mij en laat de doden hun doden begraven.’
«Vanuit De Krijtberg: Orgelwerken, editie 1» © Eigen opname Bidden Onderweg
«Belle Chemise» © Creative commons NC-ND 4.0 Creative Commons
Jezuïet Bert Daelemans speelt Flute Piece van componist William Hine.
In alle dingen schuilt voor mij,
een bron van diepere liefde,
van een voller leven.
Maar mijn verlangens zijn vaak
gericht op illusies,
gevangen in droombeelden.
Ik vraag dat ik in vrijheid kan toestaan
dat God de verschillende klanken in mijn hart
samenbrengt tot een harmonieus en stralend liefdeslied.
De lezing is genomen uit het Evangelie volgens Matteüs, hoofdstuk 8, vanaf vers 18.
Jezus lijkt hier zijn enthousiaste volgelingen stevig aan te pakken terwijl Hij in niet mis te verstane woorden spreekt over hoe moeilijk het is zijn leerling te zijn. Hoe komt dit op jou over? Wreed? Ontmoedigend? Realistisch?
“Laat de doden hun doden begraven." Dit lijkt een harteloos antwoord aan een man die alleen maar zijn plicht wil doen tegenover zijn overleden vader. Maar wat zegt Jezus hier over wie echt dood is en wie echt leeft?
Wanneer je de passage opnieuw hoort, stel jezelf dan voor als een van de enthousiaste discipelen, nauw verbonden met Jezus. Terwijl je deze niet bepaald bemoedigende woorden hoort over hoe moeilijk het zal zijn. Merk op hoe het voelt.
Wanneer je kijkt naar jezelf als een volgeling – een discipel - van Jezus, wat zijn dan de "kosten van het discipelschap" geweest voor jou?
Misschien heb je heel veel opgeofferd. Of misschien denk je dat je het te gemakkelijk gehad hebt. Kun je hier nu met de Heer over praten?