In de tijd dat de rechters het volk leidden, brak er een hongersnood uit in het land. Een man trok daarom met zijn vrouw en zijn twee zonen weg uit Betlehem in Juda, om een tijdlang in de vlakte van Moab te gaan wonen. Na enige tijd stierf Elimelech, de man van Noömi, en zij bleef achter met haar twee zonen. Zij trouwden allebei met een Moabitische vrouw. De naam van de ene was Orpa, die van de andere was Ruth. Nadat ze daar ongeveer tien jaar gewoond hadden, stierven ook Machlon en Kiljon, en de vrouw bleef alleen achter, zonder haar twee zonen en zonder haar man.
Toen Noömi hoorde, daar in Moab, dat de HEER zich het lot van zijn volk had aangetrokken en dat het weer te eten had, maakte ze zich samen met haar twee schoondochters gereed om Moab te verlaten en terug te keren. Opnieuw begonnen zij te huilen. Orpa kuste haar schoonmoeder vaarwel, maar Ruth week niet van haar zijde. ‘Kijk, je schoonzuster gaat terug naar haar volk en haar god,’ zei Noömi, ‘ga haar toch achterna!’ Maar Ruth antwoordde: ‘Vraag me toch niet langer u te verlaten en terug te gaan, weg van u. Waar u gaat, zal ik gaan, waar u slaapt, zal ik slapen; uw volk is mijn volk en uw God is mijn God. Zo kwamen ze samen terug uit Moab, Noömi en haar schoondochter Ruth, de Moabitische. Ze kwamen in Betlehem aan bij het begin van de gersteoogst.
«Twelve 9 to 5 improvisations» © Creative commons NC-ND 4.0 Creative Commons
Westminster Williamson voices zingt het lied Entreat me not to leave You, gecomponeerd door Dan Forrest.
De lezing van vandaag is uit het boek Ruth. Hoofdstuk 1, vanaf vers 1.
Kan je je inbeelden dat je zoals Noömi alles zou verliezen? Wat zou jij doen? Aan wie zou je je vasthouden?
Op momenten van wanhoop en eenzaamheid in ons leven, zijn er mensen rondom ons die van ons houden, voor ons zorgen. Mensen die ons een schouder bieden om op te wenen en die ons helpen om weer rechtop te staan. Wie zijn deze mensen voor jou?
Terwijl je opnieuw luistert naar dit verhaal van standvastige liefde en loyaliteit, hou het beeld van Ruth en Noömi en hun onderlinge band vast…
We vergeten zo gemakkelijk de mensen die ons omringen. Misschien is dit het goede moment om bewust te worden van de familieleden en de vrienden die altijd aanwezig waren wanneer je er het meeste nood aan had. Bedank ze en bedank God voor hen. Open je hart voor God als voor een vriend.