Efeziërs 2: 19-22
Zo bent u dus geen vreemdelingen of gasten meer, maar burgers, net als de heiligen, en huisgenoten van God, gebouwd op het fundament van de apostelen en profeten, met Christus Jezus zelf als de hoeksteen. In Hem vormt het bouwwerk één geheel en groeit het uit tot een tempel die gewijd is aan de Heer, in wie ook u samen opgebouwd wordt tot een plaats waar God woont door zijn Geest.
Jouw kerkgemeenschap
Je luistert naar het lied Dies, nox et omnia, gecomponeerd door Carl Orff.
Vandaag herdenkt de Kerk het leven en het getuigenis van de heilige Simon en Judas. Beiden worden genoemd onder de twaalf apostelen in de evangelies volgens Matteüs, Marcus en Lucas. Simon wordt ‘de zeloot’ genoemd, waarschijnlijk omdat hij hoorde bij de partij van de zeloten, een nationalistische verzetsbeweging tegen de Romeinse bezetters. Lucas beschrijft Judas als de zoon van Jakobus, terwijl de brief van Judas hem de broer van Jakobus noemt. Het ene hoeft het andere niet uit te sluiten. Hij schijnt dezelfde persoon als Thaddeüs te zijn. Dat zou zijn achternaam kunnen zijn. Doordat hij dezelfde naam droeg als Judas Iscariot, werd Judas zelden in gebeden aangeroepen. Het is heel waarschijnlijk dat dit ook de reden is dat er vooral tot hem werd gebeden, als al het andere niet had geholpen. Hij werd daarom bekend als de patroon voor hopeloze zaken.
De lezing van vandaag is uit de brief aan de Efeziërs. Hoofdstuk 2 vanaf vers 19.
Paulus vergelijkt in zijn brieven de Kerk vaak met een lichaam en dit gedeelte uit de brief aan de Efeziërs geeft ons een treffend beeld van de menselijke Kerk, ‘gebouwd op het fundament van de apostelen en profeten, met Christus Jezus zelf als de hoeksteen.’ Het is belangrijk dat we van tijd tot tijd hieraan herinnerd worden; de Kerk is geen gebouw, is zelfs niet iets ‘daarbuiten’. In plaats daarvan is de Kerk een gemeenschap van gelovigen – wij zijn de Kerk. Neem even de tijd om te bedenken wat voor gevoel dit je geeft.
Denk over je eigen kerkgemeenschap; zijn er manieren voor jou om die te versterken? Zijn jouw gaven beschikbaar voor anderen in jouw gemeenschap?
Wanneer je opnieuw luistert, hoor dan hoe Paulus zegt wat de Kerk zou moeten zijn en denk opnieuw aan je eigen kerkgemeenschap: heeft dat lichaam genezing nodig? Zijn er op dit moment spanningen in de gemeenschap?
Als er spanningen zijn in jouw gemeenschap, gebruik dan deze gelegenheid om te bidden om genezing en verzoening. De visie van Paulus op de ledematen van het lichaam die samenwerken, is nog niet gerealiseerd. Als je bidt voor je eigen gemeenschap, zou je ook wat tijd kunnen nemen om te bidden voor het herstel van het Lichaam van Christus en vooral voor hen die zich daarvoor inzetten. Dank vandaag voor de Kerk, voor het Lichaam van Christus zoals het op dit moment is en zoals het zal zijn wanneer het ‘alles in allen zal zijn.’
