Jesaja 25: 6-10
Op deze berg richt de HEER van de hemelse machten voor alle volken een feestmaal aan: uitgelezen gerechten en belegen wijnen, een feestmaal rijk aan merg en vet, met pure, rijpe wijnen. Op deze berg vernietigt Hij de sluier waarmee alle volken omhuld zijn, het kleed dat alle volken bedekt. Voor altijd doet Hij de dood teniet. God, de HEER, wist de tranen van elk gezicht, de smaad van zijn volk neemt Hij van de aarde weg – de HEER heeft gesproken. Op die dag zal men zeggen: ‘Hij is onze God! Hij was onze hoop: Hij zou ons redden. Hij is de HEER, Hij was onze hoop. Juich en wees blij: Hij heeft ons gered!’ De hand van de HEER rust op deze berg, maar onder zijn voeten wordt Moab vertrapt, zoals stro in mest wordt getreden.
Pijn, droefheid en schaamte
The Benedictine nuns of st. Cecilia’s abbey zingen het lied A solis ortus cardine.
Word een ogenblik stil. Voel je lichaam. Voel je adem. En maak binnenin ruimte voor het zachte adventslicht, dat komt en jou wil aanraken.
De lezing van vandaag is genomen uit de profeet Jesaja, hoofdstuk 25, vanaf vers 6.
‘De HEER wist de tranen van elk gezicht.’ Weer een schitterend beeld uit Jesaja: God die onze pijn, onze droefheid en onze schaamte van ons wegneemt. Welke pijn, droefheid en schaamte heb je persoonlijk beleefd? Welke pijn, droefheid en schaamte beleef je op dit moment?
Kun je je voorstellen dat jouw pijn, droefheid en schaamte weggenomen kunnen worden? Hoe zou dat zijn?
Luister opnieuw naar de lezing en let op wat jou het meeste treft. Let op waar het gaat over de noden en verlangens in je eigen hart.
Let op de gevoelens van verlangen en hoop in jouw hart die de laatste minuten naar boven zijn gekomen. Laat ze niet verdwijnen uit je bewustzijn, maar voed ze en blijf eraan denken. Spreek tot de Heer over deze gevoelens van hoop en verlangen. Spreek tot God met je eigen woorden over wat er leeft in je hart.
