Lucas 1: 5-25
Toen Herodes koning van Judea was, leefde er een priester die Zacharias heette en tot de priesterafdeling van Abia behoorde. Zijn vrouw, Elisabet, stamde af van Aäron. Beiden waren rechtvaardig in Gods ogen en leidden een onberispelijk leven, geheel volgens de geboden en wetten van de Heer. Ze hadden geen kinderen, want Elisabet was onvruchtbaar, en beiden waren al op leeftijd. Toen de afdeling van Zacharias aan de beurt was om de priesterdienst te vervullen, werd er volgens het gebruik van de priesters geloot en werd Zacharias aangewezen om het reukoffer op te dragen in het heiligdom van de Heer. De samengestroomde menigte bleef buiten staan bidden terwijl het offer werd gebracht. Opeens verscheen hem een engel van de Heer, die aan de rechterkant van het reukofferaltaar stond. Zacharias schrok hevig bij het zien van de engel en hij werd door angst overvallen. Maar de engel zei tegen hem: ‘Wees niet bang, Zacharias, je gebed is verhoord: je vrouw Elisabet zal je een zoon baren, en je moet hem Johannes noemen. Vreugde en blijdschap zullen je ten deel vallen, en velen zullen zich over zijn geboorte verheugen. Hij zal groot zijn in de ogen van de Heer, en wijn of bier zal hij niet drinken. Hij zal vervuld worden van de heilige Geest terwijl hij nog in de schoot van zijn moeder is, en hij zal velen uit het volk van Israël naar de Heer, hun God, terugbrengen. Hij zal voor Hem uit gaan met de geest en de kracht van Elia, om ouders met hun kinderen te verzoenen en om van zondaars rechtvaardigen te maken, en zo zal hij voor de Heer een volk gereedmaken.’
Zacharias vroeg aan de engel: ‘Hoe kan ik weten of dat waar is? Ik ben immers een oude man en ook mijn vrouw is al op leeftijd.’ De engel antwoordde: ‘Ik ben Gabriël, die altijd in Gods nabijheid is, en ik ben uitgezonden om je dit goede nieuws te brengen. Maar omdat je geen geloof hebt gehecht aan mijn woorden, die op de voorbestemde tijd in vervulling zullen gaan, zul je stom zijn en niet kunnen spreken tot de dag waarop dit alles gaat gebeuren.’ De menigte stond buiten op Zacharias te wachten, en de mensen vroegen zich af waarom hij zo lang in het heiligdom bleef. Maar toen hij naar buiten kwam, kon hij niets tegen hen zeggen. Ze begrepen dat hij in het heiligdom een visioen had gezien; hij maakte gebaren tegen hen, maar spreken kon hij niet. Toen zijn tempeldienst voorbij was, ging hij terug naar huis.
Korte tijd later werd zijn vrouw Elisabet zwanger. Ze leefde vijf maanden lang in afzondering en zei bij zichzelf: De Heer heeft zich mijn lot aangetrokken. Hij heeft dit voor mij gedaan opdat de mensen me niet langer verachten.
De wonderlijke zwangerschap van Elisabet
Het Putinki church choir zingt The cherubic hymn. De engelachtige hymne.
Met alle engelen zingen we: Laten we de zorgen van het leven naast ons neerleggen zodat we in staat zijn de koning van alles te mogen ontvangen.
De lezing van vandaag is uit het Evangelie volgens Lucas, hoofdstuk 1, vanaf vers 5.
Het is een lange lezing vandaag. Met mijn verbeelding kan ik stilstaan bij de afzonderlijke taferelen.
Eerst zie ik Zacharias het heiligdom binnengaan. Stel je de geluiden voor en wat je kunt ruiken, misschien de geur van wierook. Welke kleding draagt hij? Welke kleur heeft zijn haar? Hoe ziet het heiligdom er uit?
De engel verschijnt en brengt hem aan het schrikken, maar hij zegt hem dat hij niet bang hoeft te zijn. Zijn vrouw Elisabet zal een zoon baren, die Johannes genoemd zal worden en die groot zal zijn in de ogen van de Heer. Luister in je verbeelding en hoor al die wonderlijke dingen die de engel over Johannes zegt.
Zacharias aarzelt om te geloven dat zulk groot nieuws waar kan zijn. Sta een ogenblik stil bij zijn gevoelens: dat hij het goede nieuws niet durft te geloven.
Zacharias twijfelt aan de woorden van de engel en is met stomheid geslagen, niet in staat om te spreken. Hij komt uit het heiligdom naar buiten, terwijl hij nog steeds niet kan spreken en alleen maar gebaren kan maken. Zie hoe zij tot hem spreken en geen antwoord van hem krijgen, alleen maar die gebaren.
Elisabet wordt zwanger en zegt, “De Heer heeft zich mijn lot aangetrokken. Hij heeft dit voor mij gedaan opdat de mensen me niet langer verachten.” Kun je de vreugde op haar gezicht zien en horen in haar stem, als zij dit zegt?
Je zou kunnen besluiten met een moment over jezelf na te denken en tot God te spreken over hoe jij dit verhaal beantwoordt, hoe jij deel uitmaakt van dit verhaal van verlossing.
