Lucas 2: 15-20
Toen de engelen waren teruggegaan naar de hemel, zeiden de herders tegen elkaar: ‘Laten we naar Betlehem gaan om met eigen ogen te zien wat er gebeurd is en wat de Heer ons bekend heeft gemaakt.’ Ze gingen meteen op weg, en troffen Maria aan en Jozef en het kind dat in de voederbak lag. Toen ze het zagen, vertelden ze wat hun over het kind was gezegd. Allen die het hoorden stonden verbaasd over wat de herders tegen hen zeiden, maar Maria bewaarde al deze woorden in haar hart en bleef erover nadenken. De herders gingen terug, terwijl ze God loofden en prezen om alles wat ze gehoord en gezien hadden, precies zoals het hun was gezegd.
'Mogen wij uw kind aanschouwen?'
Zalig kerstfeest!
Musica Temprana speelt het lied Señora doña Maria. “Goedenavond moeder Maria. Mogen wij uw kind aanschouwen?”
Terwijl ik luister, sta ik een moment stil bij Degene van wie we de geboorte vieren:
Niet van zomaar een lieve kleine baby, maar van God zelf, de God van de waarheid, die onze menselijke conditie op zich heeft genomen. Van God die onze zwakte en kwetsbaarheid op zich neemt.
De lezing is genomen uit het Evangelie volgens Lucas, hoofdstuk 2 vanaf vers 15.
Zoals we al eerder deden, focussen we nu niet op de woorden, maar op het gebeuren zelf. En in plaats van dat we de tekst herhalen, nemen we de tijd om bij elke scène stil te staan en ons elk van de drie scènes te verbeelden, zo levendig als we kunnen…
We beginnen bij de herders. Zij hebben de goede boodschap van de engelen gehoord en haasten zich naar Betlehem om het daadwerkelijk te zien. Stel je eens voor hoe het voor hen moet zijn. Opwinding. Verbazing. Helemaal niet begrijpen wat er gebeurt… Kun je je voorstellen dat jij een van hen bent? Je hoort het ongelofelijke nieuws, je haast je, je rent om te zien, met eigen ogen…
In Betlehem treffen zij Maria en Jozef aan, en het kind dat in een voederbak ligt. Stel je hen voor terwijl ze daar staan en kijken en voeg je bij hen, als een van de herders. Daar sta je en alles wat je ziet, neem je in je op.
Wat is dit voor plek? Hoe ziet ze eruit? Hoe klinkt het daar?
Hoe ruikt het daar? Neem een paar minuten de tijd om alles op je in te laten werken.
Tenslotte keren de herders terug terwijl ze God loven en prijzen om alles wat ze gehoord en gezien hebben zoals het hun was gezegd. Beeld je hun vreugde in, hun gezichten, wat ze zeggen en roepen en zingen, de blijdschap en verbazing in hun stemmen als zij iedereen die ze tegenkomen vertellen over het ongelofelijke nieuws wat ze hoorden en zagen.
Maria bewaarde al deze woorden in haar hart en bleef erover nadenken. In deze gebedstijd, wat bewaar jij in jouw hart om over na te denken? Wat is er in jouw hart dat jij bij de Heer wilt brengen?
