Handelingen 6: 8-10
Stefanus verrichtte dankzij Gods genade en kracht grote wonderen en tekenen onder het volk. Enkele leden van de synagoge van de Vrijgelatenen, waartoe ook Joden uit Cyrene en Alexandrië behoorden, evenals Joden uit Cilicië en Asia, kwamen echter in verzet en begonnen met hem te redetwisten, maar ze konden niet op tegen zijn wijsheid en tegen de Geest die hem bezielde.
De dood van Stefanus
Het Galakoor zingt For unto us a child is born. ’Een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven; de heerschappij rust op zijn schouders. Deze namen zal Hij dragen: Wonderbare Raadsman, Goddelijke Held, Eeuwige Vader, Vredevorst.’
De lezing van vandaag komt uit de Handelingen van de Apostelen. Hoofdstuk 6 vanaf vers 8.
Je zou kunnen denken: “Niet erg kerstmisachtig, deze lezing.” Gisteren vierden we de geboorte van onze Redder en nu, de volgende dag, zijn we getuige van een gruwelijke steniging. Maar Stefanus wordt gedood juist omdat hij getuigt van die zaken, de vreugdevolle dingen, die we gisteren overwogen. Kun je je voorstellen wat Stefanus dreef zodat hij zijn lot zo onbevreesd tegemoet kon treden?
Ons wordt verteld: “Ze konden niet op tegen zijn wijsheid en tegen de Heilige Geest die hem bezielde.” Wat was die onweerstaanbare wijsheid, die onoverwinnelijk Geest, die ze - hoewel ze Stefanus doodden – niet konden overwinnen? Stel je eens voor hoe het was om naar hem te luisteren.
Terwijl de passage opnieuw gelezen wordt, stel je de scène zo levendig mogelijk voor als je kunt - de geluiden, de gezichten, de gevoelens.
Hoe voelde het om deze scène zo vroeg in de kersttijd te overwegen? - Niet op zijn plaats, misschien? Bemoedigend? Inspirerend? Of een beetje ontmoedigend? Heeft het je ontroerd? Je in verwarring gebracht? Of liet het je koud? Deel je gevoelens met de Heer in een gesprek. Praat met Hem over wat er in je geest en hart omgaat.
