Psalm 19:5b-7
Daar heeft Hij een tent opgeslagen voor de zon:
een jonge bruidegom die het bruidsbed verlaat,
een held die juichend voortsnelt op zijn weg.
Aan het ene einde van de hemel komt hij op,
aan het andere einde voltooit hij zijn loop,
niets blijft voor zijn gloed verborgen.
Bijzonder aspect
Bij de aanvang van deze gebedstijd probeer ik los te laten wat mij bezighoudt. Ik probeer gewoon hier en nu aanwezig te zijn. Aanwezig bij mezelf en ook aanwezig bij God.
Ik vraag de genade dat ik Jezus beter mag kennen, meer van Hem mag houden, om Hem beter te kunnen navolgen.
We lezen enkele verzen uit psalm 19
Christenen geloven dat God mens is geworden. Dat de Vader ervoor gekozen heeft de Zoon naar de aarde te zenden. God heeft ons menszijn gedeeld zodat wij mogen worden zoals Hij. Hij is een van ons geworden, helemaal.
Kijk en luister met de ogen en oren van je verbeelding naar de goddelijke Drie-Eenheid die beslist dat de Zoon mens gaat worden, toen en nu. Wat zeggen zij? Wat bezielt hen? Wat hopen zij?
Kijk en luister met de ogen en oren van je verbeelding naar de mensen tot wie de Zoon gezonden wordt. Zie hen in al hun verscheidenheid. Toen en nu. Hoe leven zij? Kunnen zij in hun eentje verder of hebben zij behoefte aan hulp?
Wat doet het overwegen van dit bijzondere aspect van de openbaring met jou? Hoe voel je hierbij?
Deze gebedstijd met Jezus is nu bijna voorbij. Wat blijft er hangen? Wat heeft je geraakt. Is er iets dat nu naar boven komt in je hart. Spreek het uit. In alle vertrouwen.
Eer aan de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Zoals het was in het begin, en nu en altijd. En in de eeuwen der eeuwen, amen.
