Antwoorden op de noden
“De dringende uitdaging om ons gemeenschappelijk huis te beschermen houdt ook de bezorgdheid in om heel de menselijke familie samen te brengen rond de zoektocht naar een duurzame en integrale ontwikkeling.” zegt paus Franciscus in zijn encycliek Laudato Si.
Welkom bij onze laatste etappe van deze retraite. Deze reis maakte je wellicht alleen, maar ook onzichtbaar verbonden met talrijke andere retraitanten. Samen zijn we met velen. Samen kunnen onvoorstelbare dingen gebeuren. Helemaal als we ons samen inzetten voor de bescherming van de schepping. We zijn allemaal door God geroepen, ieder volgens zijn cultuur, ervaring, initiatieven en capaciteiten. We hebben een nieuwe en universele solidariteit nodig.
Laten we op deze laatste retraitedag de Heer de genade vragen open te staan voor de noden van de aarde en de armen. Én om genoeg moed hierop te antwoorden.
Chris Veldhuis zingt het lied Birth.
Met verengde krachten
produceert de oude eikenboom
zaadjes en doezelt weg,
heel ver weg.
En als kinderen gaan zingen
raakt de lucht zwanger:
een frisse lentebries.
De dorre bladeren vibreren;
wekt de versufte eik naar ’t
eind en laat haar kinderen los,
laat het leven los.
En als de parachutes landen,
raakt de grond zwanger:
een herboren reisvalies.
De lezing van vandaag komt uit de Handelingen van de Apostelen. Hoofdstuk 2 vanaf vers 42.
Deze passage herinnert ons eraan hoe de allereerste christelijke gemeenschap de leer van Jezus in praktijk bracht.
Ik denk aan het leven van de eerste christelijke gemeenschap, verenigd in gebed, in het delen van maaltijden en bezittingen, samen wachtend op de terugkeer van Christus. Hoe kan dit mij vandaag inspireren om samen voor de schepping te zorgen?
Welke verlangens naar verandering uit liefde voor de schepping, heb ik aan het eind van deze retraite?
We horen opnieuw de woorden uit de Handelingen van de Apostelen.
Welke eenvoudige dingen uit mijn dagelijks leven schenken mij vreugde?
De natuur, de schepping zijn vol wonderen. Denk eens terug aan een moment uit jouw leven waarin de schepping sterk tot je heeft gesproken. Neem de tijd om de Heer hiervoor te danken.
Aan het einde van deze retraite, vraag de Heer of hij met je wil terugblikken op deze retraite. Wat komt spontaan in je hart op?
“God van liefde, toon ons onze plaats in deze wereld als instrumenten van uw genegenheid voor alle wezens op deze aarde, want niemand wordt door u vergeten. Amen.”
Welkom bij onze laatste etappe van deze retraite. Deze reis maakte je wellicht alleen, maar ook onzichtbaar verbonden met talrijke andere retraitanten. Samen zijn we met velen. Samen kunnen onvoorstelbare dingen gebeuren. Helemaal als we ons samen inzetten voor de bescherming van de schepping. We zijn allemaal door God geroepen, ieder volgens zijn cultuur, ervaring, initiatieven en capaciteiten. We hebben een nieuwe en universele solidariteit nodig.
Laten we op deze laatste retraitedag de Heer de genade vragen open te staan voor de noden van de aarde en de armen. Én om genoeg moed hierop te antwoorden.
Chris Veldhuis zingt het lied Birth.
Met verengde krachten
produceert de oude eikenboom
zaadjes en doezelt weg,
heel ver weg.
En als kinderen gaan zingen
raakt de lucht zwanger:
een frisse lentebries.
De dorre bladeren vibreren;
wekt de versufte eik naar ’t
eind en laat haar kinderen los,
laat het leven los.
En als de parachutes landen,
raakt de grond zwanger:
een herboren reisvalies.
De lezing van vandaag komt uit de Handelingen van de Apostelen. Hoofdstuk 2 vanaf vers 42.
Deze passage herinnert ons eraan hoe de allereerste christelijke gemeenschap de leer van Jezus in praktijk bracht.
Ik denk aan het leven van de eerste christelijke gemeenschap, verenigd in gebed, in het delen van maaltijden en bezittingen, samen wachtend op de terugkeer van Christus. Hoe kan dit mij vandaag inspireren om samen voor de schepping te zorgen?
Welke verlangens naar verandering uit liefde voor de schepping, heb ik aan het eind van deze retraite?
We horen opnieuw de woorden uit de Handelingen van de Apostelen.
Welke eenvoudige dingen uit mijn dagelijks leven schenken mij vreugde?
De natuur, de schepping zijn vol wonderen. Denk eens terug aan een moment uit jouw leven waarin de schepping sterk tot je heeft gesproken. Neem de tijd om de Heer hiervoor te danken.
Aan het einde van deze retraite, vraag de Heer of hij met je wil terugblikken op deze retraite. Wat komt spontaan in je hart op?
“God van liefde, toon ons onze plaats in deze wereld als instrumenten van uw genegenheid voor alle wezens op deze aarde, want niemand wordt door u vergeten. Amen.”