Wat is het juiste?
Vocaal ensemble De.Fundo zingt Tout puissant, très saint, uit de 4 korte gebeden van Franciscus van Assisi, gecomponeerd door Francis Poulenc.
Almachtige, allerheiligste, hoogverheven en opperste Heer
groots, alomtegenwoordig, totaal opperwezen
gij die alleen maar goed zijt
sta ons toe U alle lof, alle glorie, alle erkenning,
alle eer en alle zegen te betuigen
en sta ons toe alle heil en geluk aan U toe te schrijven.
Amen.
De lezing is genomen uit het Evangelie volgens Lucas, hoofdstuk 9, vanaf vers 57.
Laat ik mezelf eens voorstellen dat ik een reiziger ben die Jezus kruist op zijn pad. Ben ik onder de indruk van het onmiddellijke antwoord van de reiziger: “Ik zal u volgen waar u ook gaat.”? Wat zou dit antwoord betekenen in mijn eigen leven?
Zelfs al ben ik geraakt door zulk een gulle en radicale vrijheid in de manier van antwoorden, dan nog moet ik toegeven dat er ‘verborgen nesten en holen’ bestaan in mijn leven waarvan ik veiligheidshalve afhankelijk ben. Of zoals die ene zei: “Laat me eerst nog terugkeren en afscheid nemen van mijn volk”. Een besef van wat respectabel is zou mijn antwoord wel eens wat minder volmondig kunnen maken. Waar bevinden zich die verborgen nesten in mijn leven? Hoe zorgt mijn besef van wat het “juiste” is mijn antwoord aan Jezus afstandelijker klinken dan misschien mogelijk is?
In Jezus’ tijd was het zo dat iedereen die een ploeg voortduwde en voortdurend achterom keek, snel in de rats zat. Je moest vooruit blijven kijken. Wat schuilt er in de persoon van Jezus dat mij aantrekt? Wat zorgt ervoor dat ik mezelf een christen noem? Wat heeft deze man dat ik geneigd ben sneller enthousiast het nest uit te vliegen?
Wanneer je het fragment uit het Evangelie opnieuw te horen krijgt, laat dan de uitnodiging van Jezus, “Volg mij” bij je binnenkomen als woorden die persoonlijk aan jou gericht zijn … vandaag.
Hoe wil je deze woorden beantwoorden…vandaag? Wend je nu tot God over dit onderwerp en vraag om de genade en de kracht om vandaag je verlangen om Jezus te volgen gestalte te geven.
Almachtige, allerheiligste, hoogverheven en opperste Heer
groots, alomtegenwoordig, totaal opperwezen
gij die alleen maar goed zijt
sta ons toe U alle lof, alle glorie, alle erkenning,
alle eer en alle zegen te betuigen
en sta ons toe alle heil en geluk aan U toe te schrijven.
Amen.
De lezing is genomen uit het Evangelie volgens Lucas, hoofdstuk 9, vanaf vers 57.
Laat ik mezelf eens voorstellen dat ik een reiziger ben die Jezus kruist op zijn pad. Ben ik onder de indruk van het onmiddellijke antwoord van de reiziger: “Ik zal u volgen waar u ook gaat.”? Wat zou dit antwoord betekenen in mijn eigen leven?
Zelfs al ben ik geraakt door zulk een gulle en radicale vrijheid in de manier van antwoorden, dan nog moet ik toegeven dat er ‘verborgen nesten en holen’ bestaan in mijn leven waarvan ik veiligheidshalve afhankelijk ben. Of zoals die ene zei: “Laat me eerst nog terugkeren en afscheid nemen van mijn volk”. Een besef van wat respectabel is zou mijn antwoord wel eens wat minder volmondig kunnen maken. Waar bevinden zich die verborgen nesten in mijn leven? Hoe zorgt mijn besef van wat het “juiste” is mijn antwoord aan Jezus afstandelijker klinken dan misschien mogelijk is?
In Jezus’ tijd was het zo dat iedereen die een ploeg voortduwde en voortdurend achterom keek, snel in de rats zat. Je moest vooruit blijven kijken. Wat schuilt er in de persoon van Jezus dat mij aantrekt? Wat zorgt ervoor dat ik mezelf een christen noem? Wat heeft deze man dat ik geneigd ben sneller enthousiast het nest uit te vliegen?
Wanneer je het fragment uit het Evangelie opnieuw te horen krijgt, laat dan de uitnodiging van Jezus, “Volg mij” bij je binnenkomen als woorden die persoonlijk aan jou gericht zijn … vandaag.
Hoe wil je deze woorden beantwoorden…vandaag? Wend je nu tot God over dit onderwerp en vraag om de genade en de kracht om vandaag je verlangen om Jezus te volgen gestalte te geven.