Uit de klei gevormd
Vocaal ensemble VOCES8 zingt Civitas sancti tui. Woorden uit Jesaja 64”
‘Wij zijn de klei, door u gevormd, wij zijn het werk van uw handen. Laat uw grote toorn toch varen, Heer, houd onze schuld niet steeds in gedachten’
De lezing is genomen uit de profeet Jesaja, hoofdstuk 63, vanaf vers 16.
Vandaag neemt Jesaja ons mee naar waar het over gaat in de Advent: het verdiepen van ons verlangen naar God. De profeet geeft zelf uitdrukking aan een verbazingwekkend verlangen, op een opzettelijk overdreven manier: laat de hemel openscheuren zodat God kan afdalen om bij zijn volk te zijn. Het is moeilijk te geloven dat Jesaja ooit dacht dat de woorden waarmee hij beschrijft hoe God afdaalt om bij zijn volk te zijn, gebruikt zouden worden voor de incarnatie. Dat Gods eeuwige Woord vlees zou kunnen worden, mens in solidariteit met ons, is nu nog steeds een even schandalige gedachte als toen Jesaja zijn pleidooi voor het eerst uitsprak. Maar laten we niet uit het oog verliezen wat de profeet ertoe bracht om naar God te roepen zoals hij dat deed. Hij gaat door een periode waarin God afwezig lijkt; een periode die ook leerzaam is. Hij doorvoelt de steriliteit van het menselijke leven. De mensen om hem heen zijn absoluut niet integer; hun slechtheid heeft hen onherstelbaar beschadigd. Zij hebben zelfs God en zijn belofte vergeten. Er is hier een bijna wanhopig gevoel dat het verbond wellicht volledig uit elkaar getrokken is. Toch weet Jesaja diep in zijn hart dat God zijn volk nog steeds niet heeft verlaten. En als dat zo is, dan is er misschien een andere manier om hun ervaring van Gods afwezigheid te interpreteren. Misschien gebruikt God deze pijnlijke ervaringen van Israël om zijn volk te vormen, net zoals een pottenbakker klei modelleert. Advent begint in de woestijn van de wereld. We ervaren de woestijn als gemis en eenzaamheid.
Kan ik vandaag diep in mijn hart een spoor van hoop vinden? Iets waar God mee kan werken, iets dat in de lijn ligt van die dramatische woorden van Jesaja: "O, dat U de hemelen zou openen en naar beneden zou komen…"
Luister nu naar de woorden van Jesaja en probeer na te gaan wat ze je zeggen…
Op welke manier vind jij het leven nu steriel of moeilijk? Wanneer overkomt het jou dat je verlangt dat God zou ingrijpen?
Hoe heb jij ervaren dat God je vormde, zelfs door ervaringen waarin Hij ver weg of zelfs afwezig leek te zijn?
De lezing van vandaag heeft ons veel gegeven om mee te bidden nu we staan aan het begin van deze speciale periode die de Advent is. Misschien voel je de behoefte om je tot God te wenden en je hoop en verlangens met betrekking tot je geestelijke leven in de komende weken die voorafgaan aan Kerstmis aan Hem toe te vertrouwen.
‘Wij zijn de klei, door u gevormd, wij zijn het werk van uw handen. Laat uw grote toorn toch varen, Heer, houd onze schuld niet steeds in gedachten’
De lezing is genomen uit de profeet Jesaja, hoofdstuk 63, vanaf vers 16.
Vandaag neemt Jesaja ons mee naar waar het over gaat in de Advent: het verdiepen van ons verlangen naar God. De profeet geeft zelf uitdrukking aan een verbazingwekkend verlangen, op een opzettelijk overdreven manier: laat de hemel openscheuren zodat God kan afdalen om bij zijn volk te zijn. Het is moeilijk te geloven dat Jesaja ooit dacht dat de woorden waarmee hij beschrijft hoe God afdaalt om bij zijn volk te zijn, gebruikt zouden worden voor de incarnatie. Dat Gods eeuwige Woord vlees zou kunnen worden, mens in solidariteit met ons, is nu nog steeds een even schandalige gedachte als toen Jesaja zijn pleidooi voor het eerst uitsprak. Maar laten we niet uit het oog verliezen wat de profeet ertoe bracht om naar God te roepen zoals hij dat deed. Hij gaat door een periode waarin God afwezig lijkt; een periode die ook leerzaam is. Hij doorvoelt de steriliteit van het menselijke leven. De mensen om hem heen zijn absoluut niet integer; hun slechtheid heeft hen onherstelbaar beschadigd. Zij hebben zelfs God en zijn belofte vergeten. Er is hier een bijna wanhopig gevoel dat het verbond wellicht volledig uit elkaar getrokken is. Toch weet Jesaja diep in zijn hart dat God zijn volk nog steeds niet heeft verlaten. En als dat zo is, dan is er misschien een andere manier om hun ervaring van Gods afwezigheid te interpreteren. Misschien gebruikt God deze pijnlijke ervaringen van Israël om zijn volk te vormen, net zoals een pottenbakker klei modelleert. Advent begint in de woestijn van de wereld. We ervaren de woestijn als gemis en eenzaamheid.
Kan ik vandaag diep in mijn hart een spoor van hoop vinden? Iets waar God mee kan werken, iets dat in de lijn ligt van die dramatische woorden van Jesaja: "O, dat U de hemelen zou openen en naar beneden zou komen…"
Luister nu naar de woorden van Jesaja en probeer na te gaan wat ze je zeggen…
Op welke manier vind jij het leven nu steriel of moeilijk? Wanneer overkomt het jou dat je verlangt dat God zou ingrijpen?
Hoe heb jij ervaren dat God je vormde, zelfs door ervaringen waarin Hij ver weg of zelfs afwezig leek te zijn?
De lezing van vandaag heeft ons veel gegeven om mee te bidden nu we staan aan het begin van deze speciale periode die de Advent is. Misschien voel je de behoefte om je tot God te wenden en je hoop en verlangens met betrekking tot je geestelijke leven in de komende weken die voorafgaan aan Kerstmis aan Hem toe te vertrouwen.