Gestilde honger

Matthijn Buwalda zingt het lied Wacht maar af.

De lezing van vandaag is genomen uit de profeet Jesaja, hoofdstuk 48, vanaf vers 17.

“Ik ben de Heer, jullie God, die jullie onderricht in je eigenbelang, die jullie leidt op de weg die je gaat.” Ik blik even terug op mijn leven. Op welke manier heeft God mij onderricht en leiding gegeven op de weg die ik te gaan had?

En op dit moment, waar heb ik nu Gods onderricht en leiding nodig?

In de lezing zit een zweem van spijt, zo van: “had je maar (dit of dat) … dan zou nu (zus of zo) … Maar als ik nu opnieuw luister naar de lezing, kan ik dan die toon niet aan de kant zetten en realiseren dat die belofte nog steeds geldt, voor mij, nu? Dat het aanbod nog open staat?

Ik plaats al mijn gedachten nu samen. Die van de laatste terugblik en die van de hele voorbije week. Waar hoorde ik Gods belofte het duidelijkst? Waar werd mijn eigen diepe honger gestild?

En waar merkte ik een oproep tot handelen? - tot meewerken aan de vervulling van Gods belofte?

Ik breng dit alles nu voor de Heer en spreek vrijuit tot God, zoals een vriend spreekt tot een vriend. En ik vertel de Heer hoe ik antwoord, hoe ik verlang te antwoorden op zijn belofte.