Stand houden
Photonen vocaal ensemble & Utrechts vocaal ensemble zingen het lied Blagoslovi, dushe moya, Gospoda, uit de Vespers van Sergej Rachmaninov.
’Loof de Heer, o mijn ziel, Wonderbaarlijk zijn Uw werken. Alles hebt Gij in Uw grote wijsheid geschapen.’
De veertigdagentijd is niet alleen maar een tijd van vasten, bidden en aalmoezen geven. Het is ook een tijd om te leren. De lezingen die de voorbije week aan bod kwamen voor onze meditaties, toonden een God die ons met zachte hand zijn wegen wijst. Zoals een leraar zijn leerlingen onderwijst. Zonder dwang. Het is een les om zoals de Vader te zijn. Een oproep om Gods weg te kiezen en ons vertrouwen in Hem te stellen. Een uitnodiging om ons diepste hartsverlangen naar God uit te drukken, klaar om te ontvangen wat God te bieden heeft. Dit zijn allemaal wegen waarop we Gods paden leren kennen.
In de lezing die we nu zullen horen, is Jezus het perfecte voorbeeld van wat het inhoudt de Vader te volgen en zijn wil te volbrengen.
De lezing is genomen uit het Evangelie volgens Johannes, hoofdstuk 2, vanaf vers 13.
Jezus is zo vol van ijver om de wil van God te doen. Hij doet alles wat in zijn macht ligt, Hij vertrouwt volledig op God om de heiligheid van de tempel te vrijwaren. Kan jij je een moment in je leven herinneren waarop je zo’n levendige ijver voelde?
En als je tegenspoed ondervindt, kan je dan vertrouwen op God en stand houden?
Terwijl je opnieuw naar de lezing luistert, let er dan eens op hoe velen in Jezus geloofden omwille van de tekenen die Hij verrichtte.
Na de Verrijzenis zal Jezus aan Tomas zeggen: ‘Gelukkig zijn zij die niet zien en toch geloven.’ We zien misschien Jezus hier en nu geen tekenen verrichten, maar we worden geroepen om in Hem te geloven. Spreek vrijuit tot Jezus bij het einde van dit gebed en vraag Hem deze gave van geloof.
’Loof de Heer, o mijn ziel, Wonderbaarlijk zijn Uw werken. Alles hebt Gij in Uw grote wijsheid geschapen.’
De veertigdagentijd is niet alleen maar een tijd van vasten, bidden en aalmoezen geven. Het is ook een tijd om te leren. De lezingen die de voorbije week aan bod kwamen voor onze meditaties, toonden een God die ons met zachte hand zijn wegen wijst. Zoals een leraar zijn leerlingen onderwijst. Zonder dwang. Het is een les om zoals de Vader te zijn. Een oproep om Gods weg te kiezen en ons vertrouwen in Hem te stellen. Een uitnodiging om ons diepste hartsverlangen naar God uit te drukken, klaar om te ontvangen wat God te bieden heeft. Dit zijn allemaal wegen waarop we Gods paden leren kennen.
In de lezing die we nu zullen horen, is Jezus het perfecte voorbeeld van wat het inhoudt de Vader te volgen en zijn wil te volbrengen.
De lezing is genomen uit het Evangelie volgens Johannes, hoofdstuk 2, vanaf vers 13.
Jezus is zo vol van ijver om de wil van God te doen. Hij doet alles wat in zijn macht ligt, Hij vertrouwt volledig op God om de heiligheid van de tempel te vrijwaren. Kan jij je een moment in je leven herinneren waarop je zo’n levendige ijver voelde?
En als je tegenspoed ondervindt, kan je dan vertrouwen op God en stand houden?
Terwijl je opnieuw naar de lezing luistert, let er dan eens op hoe velen in Jezus geloofden omwille van de tekenen die Hij verrichtte.
Na de Verrijzenis zal Jezus aan Tomas zeggen: ‘Gelukkig zijn zij die niet zien en toch geloven.’ We zien misschien Jezus hier en nu geen tekenen verrichten, maar we worden geroepen om in Hem te geloven. Spreek vrijuit tot Jezus bij het einde van dit gebed en vraag Hem deze gave van geloof.