In je borstzak

Chris Veldhuis zingt het lied Ressurection (Birth).

Met verengde krachten
produceert de oude eikenboom
zaadjes en doezelt weg,
heel ver weg.
En als kinderen gaan zingen
raakt de lucht zwanger:
een frisse lentebries.
De dorre bladeren vibreren;
wekt de versufte eik naar ’t
eind en laat haar kinderen los,
laat het leven los.
En als de parachutes landen,
raakt de grond zwanger:
een herboren reisvalies.

De lezing van vandaag is genomen uit de tweede brief aan de Tessalonicenzen. Hoofdstuk 2, vanaf vers 1.

Sommige mensen zeggen: ik wou dat ik kon geloven.. Maar dat lukt hen niet. Vanwege alles dat ze hebben gezien, ervaren. Vanwege alles dat hen heeft teleurgesteld. Maar laten we het eens omdraaien, waarom geloof jij? Wat draag je als het ware op een briefje tegen je hart gedrukt waardoor je standvastig gelovig blijf?

Is er nog iets dat ontbreekt? Een boodschap die je zou willen horen? Van God? Of van jezelf? Een boodschap om in je andere borstzak te naaien en altijd bij je te dragen voor in het geval van nood.

De lezing komt nu nogmaals voorbij. Luister ernaar, als was ze tot jou persoonlijk gericht.

Welk woord, welke zin bleef het meeste bij jouw hangen? Praat met God over de gedachten die bij jou naar boven zijn gekomen.