Voor die momenten
Poor bishop Hooper speelt Psalm 16.
HEER, mijn enig bezit, mijn levensbeker,
U houdt mijn lot in handen.
Een lieflijk land is voor mij uitgemeten,
ik ben verrukt van wat mij is toebedeeld.
De lezing van vandaag is genomen uit het Evangelie volgens Lucas. Hoofdstuk 6 vanaf vers 39.
Bij het fragment van vandaag is de verleiding groot om vooral je aandacht te vestigen op de ‘balk’ en de ‘splinter', maar er is ook nog iets anders: ‘je naaste’. Hij heeft een rijkelijke weerklank in de Evangeliën, zeker wanneer Jezus de parabel van de goede Samaritaan vertelt . Wie is je naaste eigenlijk? Welke gaven heb ik van hem ontvangen? Ben ik altijd dankbaar geweest om die gaven?
Ons hele leven speelt zich af in verbinding. Denk even na over die relaties die je voeden, waar je kracht uit hebt geput of die je hebben uitgedaagd om te groeien, ook al was het soms moeilijk en pijnlijk. Neem de tijd om hier dankbaar om te zijn of je spijt over sommige relaties voor te leggen aan de Heer.
Natuurlijk is de reden waarom we de ‘splinter’ in het oog van onze naaste opmerken, dat we ons willen afwenden van de ‘balk’ in ons eigen oog. Weet je nog wanneer dat je dat hebt gedaan? Misschien wil je vergeving vragen voor die momenten.
In het fragment van vandaag zien we ook de humor van Jezus – de dagelijkse komedie van onze eigenzinnigheid en paradoxen. Dat betekent niet dat het niet om een ernstige zaak gaat, maar het is net vaak door humor en onszelf op die manier te bekijken, dat we onze perspectieven juist krijgen. Wanneer je dit fragment opnieuw beluistert, neem dan de tijd om te genieten van het levendige vignet van de menselijke aard en de relaties die Jezus ons geeft.
Toen je de lezing opnieuw beluisterde, kon je toen jezelf zien? Gelach of een begripvolle glimlach kan het begin zijn van genade en verandering. De vrucht ervan is een gulle geest tegenover anderen. Kun je vragen om die ontluikende genade en verandering in deze laatste momenten van je gebed?
HEER, mijn enig bezit, mijn levensbeker,
U houdt mijn lot in handen.
Een lieflijk land is voor mij uitgemeten,
ik ben verrukt van wat mij is toebedeeld.
De lezing van vandaag is genomen uit het Evangelie volgens Lucas. Hoofdstuk 6 vanaf vers 39.
Bij het fragment van vandaag is de verleiding groot om vooral je aandacht te vestigen op de ‘balk’ en de ‘splinter', maar er is ook nog iets anders: ‘je naaste’. Hij heeft een rijkelijke weerklank in de Evangeliën, zeker wanneer Jezus de parabel van de goede Samaritaan vertelt . Wie is je naaste eigenlijk? Welke gaven heb ik van hem ontvangen? Ben ik altijd dankbaar geweest om die gaven?
Ons hele leven speelt zich af in verbinding. Denk even na over die relaties die je voeden, waar je kracht uit hebt geput of die je hebben uitgedaagd om te groeien, ook al was het soms moeilijk en pijnlijk. Neem de tijd om hier dankbaar om te zijn of je spijt over sommige relaties voor te leggen aan de Heer.
Natuurlijk is de reden waarom we de ‘splinter’ in het oog van onze naaste opmerken, dat we ons willen afwenden van de ‘balk’ in ons eigen oog. Weet je nog wanneer dat je dat hebt gedaan? Misschien wil je vergeving vragen voor die momenten.
In het fragment van vandaag zien we ook de humor van Jezus – de dagelijkse komedie van onze eigenzinnigheid en paradoxen. Dat betekent niet dat het niet om een ernstige zaak gaat, maar het is net vaak door humor en onszelf op die manier te bekijken, dat we onze perspectieven juist krijgen. Wanneer je dit fragment opnieuw beluistert, neem dan de tijd om te genieten van het levendige vignet van de menselijke aard en de relaties die Jezus ons geeft.
Toen je de lezing opnieuw beluisterde, kon je toen jezelf zien? Gelach of een begripvolle glimlach kan het begin zijn van genade en verandering. De vrucht ervan is een gulle geest tegenover anderen. Kun je vragen om die ontluikende genade en verandering in deze laatste momenten van je gebed?