Menswording
Photonen vocaal ensemble zingt Abendlied, gecomponeerd door Josef Rheinberger
‘De rechtvaardige gaat te gronde en niemand bekommert zich erom; ook trouwe mensen sterven, maar niemand ziet in dat de rechtvaardige sterft doordat er onrecht heerst. Toch – wie de rechte weg bewandelt zal rust hebben op zijn sterfbed en de vrede binnengaan.’
De lezing van vandaag is genomen uit de Handelingen van de Apostelen, hoofdstuk 6, vanaf vers 8.
Het horen van dit ijzingwekkende verhaal op de tweede kerstdag, maakt er wel een heel korte wittebroodsweek van, na de verwondering en de vreugde van gisteren. Hoe komt dat bij jou over: dit verhaal nu te horen over vervolging, martelaarschap en dood?
Stefanus was de eerste christelijke martelaar. Hij en velen na hem geloofden zo totaal in deze mensgeworden God, dat ze hun leven gaven voor Hem. Maakt dit enig verschil in wat ik denk en voel over Kerstmis, de geboorte, het kind in de kribbe?
Kan ik, terwijl ik de lezing opnieuw hoor, tegelijk het beeld van de geboorte in gedachten houden? En kan ik deze episode beluisteren als een verdere ontvouwing van datzelfde verhaal, aangezien Jezus door sommigen erkend en aanvaard werd, maar door anderen weggeduwd en afgewezen?
Het feest van de heilige Stefanus vandaag herinnert ons eraan dat de menswording - God die mens werd - niet louter gaat over een lief klein baby’tje in een kribbe, maar dat dit verreikende gevolgen heeft voor de hele mensheid.
Misschien wil ik God nu in mijn eigen woorden vragen om me te helpen deze gevolgen te begrijpen en aan te nemen. Misschien wil ik Hem vragen, ten overstaan van de moeilijkheden en hindernissen die ik het hoofd moet bieden in het leven, om een gelijkaardige trouw, sereniteit en moed te ontvangen als die van Stefanus.
‘De rechtvaardige gaat te gronde en niemand bekommert zich erom; ook trouwe mensen sterven, maar niemand ziet in dat de rechtvaardige sterft doordat er onrecht heerst. Toch – wie de rechte weg bewandelt zal rust hebben op zijn sterfbed en de vrede binnengaan.’
De lezing van vandaag is genomen uit de Handelingen van de Apostelen, hoofdstuk 6, vanaf vers 8.
Het horen van dit ijzingwekkende verhaal op de tweede kerstdag, maakt er wel een heel korte wittebroodsweek van, na de verwondering en de vreugde van gisteren. Hoe komt dat bij jou over: dit verhaal nu te horen over vervolging, martelaarschap en dood?
Stefanus was de eerste christelijke martelaar. Hij en velen na hem geloofden zo totaal in deze mensgeworden God, dat ze hun leven gaven voor Hem. Maakt dit enig verschil in wat ik denk en voel over Kerstmis, de geboorte, het kind in de kribbe?
Kan ik, terwijl ik de lezing opnieuw hoor, tegelijk het beeld van de geboorte in gedachten houden? En kan ik deze episode beluisteren als een verdere ontvouwing van datzelfde verhaal, aangezien Jezus door sommigen erkend en aanvaard werd, maar door anderen weggeduwd en afgewezen?
Het feest van de heilige Stefanus vandaag herinnert ons eraan dat de menswording - God die mens werd - niet louter gaat over een lief klein baby’tje in een kribbe, maar dat dit verreikende gevolgen heeft voor de hele mensheid.
Misschien wil ik God nu in mijn eigen woorden vragen om me te helpen deze gevolgen te begrijpen en aan te nemen. Misschien wil ik Hem vragen, ten overstaan van de moeilijkheden en hindernissen die ik het hoofd moet bieden in het leven, om een gelijkaardige trouw, sereniteit en moed te ontvangen als die van Stefanus.