Als ik niet zo in de penarie zat
Ken je de Netflix-serie Stranger things?
Dit liedje van Kate Bush beleefde een enorme revival omdat het een grote rol speelde in seizoen 4. Daarin onderzoeken jongeren de mysterieuze krachten die het dorp beheersen. Een meisje raakt zo in de ban van de onderwereld, dat ze het gevoel krijgt door de duivel zelf te worden gegijzeld. In de duisternis ziet ze een klein straaltje licht waar haar vrienden op haar wachten. Maar probeer je maar eens te focussen op zo’n lichtpuntje wanneer de duivel je in de nek hijgt. “Oh kon ik maar naar mijn vrienden toe rennen, naar boven, als ik niet zo in de penarie zat.”
Het begin van een bergwandeling begint vaak in een bos. De bomen beletten het uitzicht op de top en het zonlicht dringt amper door. Voor je het weet struikel je over de dode takken op het pad.
Hoe ziet mijn weg er momenteel uit? Is het donker of wandel ik eerder in het licht? Zijn er dingen aan de hand die me gegijzeld houden, zoals gedachtes waar het licht niet in binnendringt. Misschien kan ik mijn strubbelingen delen met God.
Naarmate de oorlog vordert, wordt de leefcirkel van Etty Hillesum alsmaar kleiner. Op straat is de kans elke dag groter dat ze wordt opgepakt, en ook in huis loert het gevaar van verraad. In deze microcosmos, noteert ze deze gedachten in haar dagboek:
De rijkdom van de natuur is onuitputtelijk. Bij elke stap die ik zet in het bos kan ik tekenen zien van nieuw leven tussen de dorre takken. Als we het leren opmerken, kunnen we zien hoe God nooit ophoudt om nieuw leven te scheppen.
Gesproken over licht dat door het bladerdek binnenvalt… Waar heb ik de wereld of mijn omgeving de afgelopen tijd als leven-gevend ervaren? Misschien in een ogenschijnlijk klein gebaar.
Halverwege het lied zingt Kate Bush “Kom, laten we deze ervaring met elkaar delen”. Is er iemand in mijn leven die mij steunt op mijn tocht? Iemand die ik graag in de verte zou zien wanneer ik struikel? Misschien kan ik God nu danken voor deze persoon.
God heeft mij het leven gegeven en wil dat ik voluit en intens leef. Bij het einde van deze stille tijd praat ik met God of met Jezus als met een vriend. Ik deel hoe een vol leven er voor mij uitziet.
Bedankt voor het luisteren. Volgende week vervolgen we onze reis waar artiest Myles Smith op ons wacht. We wensen je een goede tocht.
Dit liedje van Kate Bush beleefde een enorme revival omdat het een grote rol speelde in seizoen 4. Daarin onderzoeken jongeren de mysterieuze krachten die het dorp beheersen. Een meisje raakt zo in de ban van de onderwereld, dat ze het gevoel krijgt door de duivel zelf te worden gegijzeld. In de duisternis ziet ze een klein straaltje licht waar haar vrienden op haar wachten. Maar probeer je maar eens te focussen op zo’n lichtpuntje wanneer de duivel je in de nek hijgt. “Oh kon ik maar naar mijn vrienden toe rennen, naar boven, als ik niet zo in de penarie zat.”
Het begin van een bergwandeling begint vaak in een bos. De bomen beletten het uitzicht op de top en het zonlicht dringt amper door. Voor je het weet struikel je over de dode takken op het pad.
Hoe ziet mijn weg er momenteel uit? Is het donker of wandel ik eerder in het licht? Zijn er dingen aan de hand die me gegijzeld houden, zoals gedachtes waar het licht niet in binnendringt. Misschien kan ik mijn strubbelingen delen met God.
Naarmate de oorlog vordert, wordt de leefcirkel van Etty Hillesum alsmaar kleiner. Op straat is de kans elke dag groter dat ze wordt opgepakt, en ook in huis loert het gevaar van verraad. In deze microcosmos, noteert ze deze gedachten in haar dagboek:
De rijkdom van de natuur is onuitputtelijk. Bij elke stap die ik zet in het bos kan ik tekenen zien van nieuw leven tussen de dorre takken. Als we het leren opmerken, kunnen we zien hoe God nooit ophoudt om nieuw leven te scheppen.
Gesproken over licht dat door het bladerdek binnenvalt… Waar heb ik de wereld of mijn omgeving de afgelopen tijd als leven-gevend ervaren? Misschien in een ogenschijnlijk klein gebaar.
Halverwege het lied zingt Kate Bush “Kom, laten we deze ervaring met elkaar delen”. Is er iemand in mijn leven die mij steunt op mijn tocht? Iemand die ik graag in de verte zou zien wanneer ik struikel? Misschien kan ik God nu danken voor deze persoon.
God heeft mij het leven gegeven en wil dat ik voluit en intens leef. Bij het einde van deze stille tijd praat ik met God of met Jezus als met een vriend. Ik deel hoe een vol leven er voor mij uitziet.
Bedankt voor het luisteren. Volgende week vervolgen we onze reis waar artiest Myles Smith op ons wacht. We wensen je een goede tocht.