De laatste klim
Daar staan we dan, we maken ons op voor de laatste klim. Hoe hoger je komt, hoe minder beschermd je bent. Het gaat nog zwaar worden.
Ook Jezus begint aan zijn laatste etappe: via de tuin van Gethsemane, aan de voet van de berg, naar de top van Golgotha. Het zal het uiterste van Hem vragen.
Maar Hij gaat. Hij doet het uit liefde voor zijn Vader en uit liefde voor mij. Een onvoorwaardelijke liefde, waarover we ook horen in dit lied vertolkt door Adele.
Jezus komt er deze week alleen voor te staan en ziet al zijn vrienden afhaken. Maar wat niet stopt, is zijn innerlijke dialoog. Daar blijft Hij God zoeken, tot het laatst aan toe. Iets daarvan beschrijft ook onze tochtgenoot Etty Hillesum. Ze schrijft in haar dagboek:
Binnen in mij zit een heel diepe put en daarin zit God.
Soms kan ik erbij, maar vaker liggen er stenen en gruis voor die put:
Dan is God begraven.
Dus moet Hij weer opgegraven worden.
Ik stel mij voor dat er mensen zijn die bidden
met hun ogen naar de hemel geheven.
Die zoeken God buiten zich.
Er zijn er ook die het hoofd buigen en in de handen verbergen.
Ik denk dat zulke mensen God binnen in zich zoeken.
Laat ik nu hetzelfde doen. Ik ga rustig zitten, neem een makkelijke houding aan, sluit mijn ogen en ontspan. Simpelweg aanwezig bij mezelf, open voor Jezus aanwezigheid.
In de Evangeliepassage die vandaag in de kerken wordt gelezen, eet Jezus met zijn leerlingen. Voor het laatst, zo zal blijken. Dit mogen we horen:
En Hij nam een brood, sprak het dankgebed uit, brak het brood, deelde het uit en zei: ‘Dit is mijn lichaam dat voor jullie gegeven wordt. Doe dit, telkens opnieuw, om mij te gedenken.’
‘Doe dit’, zegt Jezus, ‘telkens opnieuw’. De liefde zegt nooit: 'Zo is het wel genoeg’. We weten wat dat voor Jezus betekent, omdat we weten wat Hem te wachten staat. Ik stel me voor dat ik aanwezig ben bij deze laatste maaltijd. Wat zou ik Jezus voor de komende dagen kunnen aanbieden?
Mijn vriendschap misschien?
Hoe kan ik daar concreet vorm aan geven in deze week?
Jezus zal naar Gethsemane gaan, waar Hij doodsangsten uitstaat. Hij gaat worden voorgeleid en te horen krijgen dat ze Hem zullen doden. En dan gaat Hij die weg, zijn laatste berg op, een houten kruis op zijn rug. Enkele uren later is Hij gestorven. Die dag noemen we Goede Vrijdag.
Aan het einde van dit gebed kan ik de tijd nemen om wat over spreken met Jezus. Misschien wil ik Hem vragen of ik mag inzien waarom we deze lijdensweek een Goede week noemen. Misschien kan ik Hem aanbieden bij Hem te blijven, om Hem te steunen.
Bedankt voor het luisteren. Volgende week komen we aan het einde van onze reis. Mumford & sons tonen ons hoe we ook na deze tocht onze weg samen met Jezus kunnen vervolgen. We wensen je een goede tocht.
Ook Jezus begint aan zijn laatste etappe: via de tuin van Gethsemane, aan de voet van de berg, naar de top van Golgotha. Het zal het uiterste van Hem vragen.
Maar Hij gaat. Hij doet het uit liefde voor zijn Vader en uit liefde voor mij. Een onvoorwaardelijke liefde, waarover we ook horen in dit lied vertolkt door Adele.
Jezus komt er deze week alleen voor te staan en ziet al zijn vrienden afhaken. Maar wat niet stopt, is zijn innerlijke dialoog. Daar blijft Hij God zoeken, tot het laatst aan toe. Iets daarvan beschrijft ook onze tochtgenoot Etty Hillesum. Ze schrijft in haar dagboek:
Binnen in mij zit een heel diepe put en daarin zit God.
Soms kan ik erbij, maar vaker liggen er stenen en gruis voor die put:
Dan is God begraven.
Dus moet Hij weer opgegraven worden.
Ik stel mij voor dat er mensen zijn die bidden
met hun ogen naar de hemel geheven.
Die zoeken God buiten zich.
Er zijn er ook die het hoofd buigen en in de handen verbergen.
Ik denk dat zulke mensen God binnen in zich zoeken.
Laat ik nu hetzelfde doen. Ik ga rustig zitten, neem een makkelijke houding aan, sluit mijn ogen en ontspan. Simpelweg aanwezig bij mezelf, open voor Jezus aanwezigheid.
In de Evangeliepassage die vandaag in de kerken wordt gelezen, eet Jezus met zijn leerlingen. Voor het laatst, zo zal blijken. Dit mogen we horen:
En Hij nam een brood, sprak het dankgebed uit, brak het brood, deelde het uit en zei: ‘Dit is mijn lichaam dat voor jullie gegeven wordt. Doe dit, telkens opnieuw, om mij te gedenken.’
‘Doe dit’, zegt Jezus, ‘telkens opnieuw’. De liefde zegt nooit: 'Zo is het wel genoeg’. We weten wat dat voor Jezus betekent, omdat we weten wat Hem te wachten staat. Ik stel me voor dat ik aanwezig ben bij deze laatste maaltijd. Wat zou ik Jezus voor de komende dagen kunnen aanbieden?
Mijn vriendschap misschien?
Hoe kan ik daar concreet vorm aan geven in deze week?
Jezus zal naar Gethsemane gaan, waar Hij doodsangsten uitstaat. Hij gaat worden voorgeleid en te horen krijgen dat ze Hem zullen doden. En dan gaat Hij die weg, zijn laatste berg op, een houten kruis op zijn rug. Enkele uren later is Hij gestorven. Die dag noemen we Goede Vrijdag.
Aan het einde van dit gebed kan ik de tijd nemen om wat over spreken met Jezus. Misschien wil ik Hem vragen of ik mag inzien waarom we deze lijdensweek een Goede week noemen. Misschien kan ik Hem aanbieden bij Hem te blijven, om Hem te steunen.
Bedankt voor het luisteren. Volgende week komen we aan het einde van onze reis. Mumford & sons tonen ons hoe we ook na deze tocht onze weg samen met Jezus kunnen vervolgen. We wensen je een goede tocht.