Levensdagen
Photonen vocaal ensemble zingt Taedet animam meam.
‘Tegen God zal ik zeggen: “Veroordeel mij niet, laat me weten waarom U mij bestrijdt. Ziet U zoals mensenogen zien? Zijn uw dagen als de dagen van een sterveling, uw jaren als de levensdagen van een mens?”’
De lezing van vandaag is uit de Handelingen van de apostelen, hoofdstuk 9, vanaf vers 1.
Dit dramatische verhaal uit de Handelingen van de apostelen vertelt over een belangrijk keerpunt in de geschiedenis van de nieuwe volgelingen van Jezus. Saulus, hun belangrijkste achtervolger waarvan we voor het eerst horen bij de dood van Stefanus, staat op het toppunt van zijn macht en is absoluut overtuigd dat hij het gelijk aan zijn zijde heeft. Maar dit alles wordt op zijn kop gezet, als Saulus Jezus ontmoet. Hij ziet het licht. Hij ontdekt dat zijn leven een nieuwe richting moet nemen. Is mij dit ooit overkomen of heb ik het zien gebeuren met iemand die ik kende?
Kan ik mij voorstellen dat ik zelf of iemand die ik ken nu zo’n ervaring zou hebben? Zou die verandering meer ruimte maken voor God? Wat zou het effect ervan zijn op mijn of hun leven?
Als ik opnieuw naar de lezing luister, probeer ik me in te leven in Saulus en wat hem overkomt – ik zie een verblindend licht en de schellen vallen van mijn ogen – Hoe voelt dat?
Is er duisternis in mijn leven? Is er iets wat ik met meer helderheid zou moeten gaan zien? Kan ik de Heer vragen mij te helpen?
‘Tegen God zal ik zeggen: “Veroordeel mij niet, laat me weten waarom U mij bestrijdt. Ziet U zoals mensenogen zien? Zijn uw dagen als de dagen van een sterveling, uw jaren als de levensdagen van een mens?”’
De lezing van vandaag is uit de Handelingen van de apostelen, hoofdstuk 9, vanaf vers 1.
Dit dramatische verhaal uit de Handelingen van de apostelen vertelt over een belangrijk keerpunt in de geschiedenis van de nieuwe volgelingen van Jezus. Saulus, hun belangrijkste achtervolger waarvan we voor het eerst horen bij de dood van Stefanus, staat op het toppunt van zijn macht en is absoluut overtuigd dat hij het gelijk aan zijn zijde heeft. Maar dit alles wordt op zijn kop gezet, als Saulus Jezus ontmoet. Hij ziet het licht. Hij ontdekt dat zijn leven een nieuwe richting moet nemen. Is mij dit ooit overkomen of heb ik het zien gebeuren met iemand die ik kende?
Kan ik mij voorstellen dat ik zelf of iemand die ik ken nu zo’n ervaring zou hebben? Zou die verandering meer ruimte maken voor God? Wat zou het effect ervan zijn op mijn of hun leven?
Als ik opnieuw naar de lezing luister, probeer ik me in te leven in Saulus en wat hem overkomt – ik zie een verblindend licht en de schellen vallen van mijn ogen – Hoe voelt dat?
Is er duisternis in mijn leven? Is er iets wat ik met meer helderheid zou moeten gaan zien? Kan ik de Heer vragen mij te helpen?