In Jezus' nabijheid

Vocaal mannenkwintet La Notte zingt Madonna, sa l’amor van Orlando di Lasso.

‘Staak toch je woede en zie toe hoeveel ik van jou hou.’

De lezing van vandaag is uit het Evangelie volgens Lucas, hoofdstuk 18 vanaf vers 35.

We zien ons woon-werkverkeer vaak als dagelijkse sleur. Het kan je uitputten. En als je geen forens bent, grote kans dat er iets anders is in je dagelijks bestaan, dat voelt als routine. We treffen de blinde man uit dit verhaal middenin zijn dagelijkse sleur: zittend langs de weg, bedelend. Dit is wat hij dag in dag uit doet, een levenspatroon dat een regelrecht gevolg is van zijn blindheid. Maar er hangt iets in de lucht vandaag: Jezus van Nazareth loopt voorbij. Dit is zijn kans en hij grijpt ze met beide handen. Als hij nu niet spreekt, zal Jezus uit het zicht verdwijnen. Kun je je indenken wat dit voor hem betekent? Wat hij op dit moment voelt in zijn hart?

Kan ik het mezelf voorstellen dat ik roep naar Jezus, er alles aan doe om zijn aandacht te vangen? Kan ik het me voorstellen dat Hij voor mij stilstaat en vraagt wat ik wil?

Als ik opnieuw luister naar de lezing, stel ik mezelf eens de vraag: wat houdt mij tegen om de stap te zetten en te roepen? Waarom zou ik de kans niet grijpen om dicht bij Jezus te zijn?

Als iets in mij wil spreken met Jezus en in zijn nabijheid wil zijn, kan ik dat een stem geven. Kan ik nu met Hem spreken?