Ondersteunende en krachtige woorden

Je luistert naar het lied Vox clamantis in deserto, gecomponeerd door Giaches de Wert.

De lezing van vandaag is genomen uit de profeet Jesaja. Hoofdstuk 40, vanaf vers 25.

‘Zij rennen en raken niet uitgeput.’ Ik kan nu wat vermoeid zijn, wat verveeld, ook nu ik bid. Als dat zo is, hoe beantwoord ik dan de belofte van hernieuwde daadkracht, energie en leven?

Hoeveel geloof, hoeveel vertrouwen dicht ik toe aan deze belofte? Geloof ik erin? Wil ik erin geloven?

Slaag ik erin, wanneer ik de passage nog eens beluister, de energie in deze woorden aan te voelen, de ondersteunende en vernieuwende kracht van de woorden tot me te nemen?

In alle eerlijkheid en in mijn eigen woorden, wat wil ik nu zeggen aan de God die me deze belofte van nieuw leven heeft gedaan?