“De maagd zal zwanger zijn en een zoon baren"
De monniken uit het klooster van Norcia zingen Ecce virgo concipiet. “De maagd zal zwanger zijn en een zoon baren, en men zal Hem de naam Immanuel geven,’ wat in onze taal betekent ‘God met ons’”
.
Kan ik, nu ik ga bidden, even mijn hoogmoed opzijschuiven, als ook elk gevoel van belangrijkheid dat ik mogelijk heb, en mij nederig overgeven in de handen van God? Hij kent al mijn fouten en tekorten en liefdes en toch leidt Hij mij.
De voorbije week hebben wij een aantal thema’s besproken die ons dichter brengen bij het mysterie van de Incarnatie dat wij binnenkort gaan vieren.
Wat duidelijk naar voren kwam was dat dit mysterie niet alleen het Kerstgebeuren is dat donderdag aanstaande plaats heeft. Het is iets dat wij in ons dagelijks leven moeten vieren.
God komt onder ons wonen, elk ogenblik van ons leven. Het volstaat dat wij ons hart vol vertrouwen openen om die kostbare aanwezigheid te verwelkomen.
Soms twijfelen wij, soms sluiten wij ons eigen hart helemaal af, soms slagen wij er niet in rechtvaardigheid te handhaven en te doen wat recht is, soms weten we niet wat ons te doen staat, met als gevolg dat wij een genadevol moment missen.
De lezing van vandaag is genomen uit het Evangelie volgens Matteüs, hoofdstuk 1, vanaf vers 18.
In de lezing van Matteüs geven Maria en Jozef ons een voorbeeld van wat wij moeten doen om ‘Emmanuel’, ‘God met ons’ te ervaren.
Maria verwacht een kind omdat zij de woorden van de engel Gabriël heeft aanvaard. Jozef, haar verloofde, is in de war en ‘denkt erover in stilte van haar te scheiden’. Hoe reageer jij op verontrustend nieuws? En wat als dat nieuws van God komt?
Als je deze lezing opnieuw beluistert, let er dan eens op hoe aandachtig Jozef is voor de tekenen van God in hem en rondom hem. Hij besteedt zelfs aandacht aan zijn droom; hij wil geen genademoment missen.
Hoe wil jij deze Kerstmis God een plaats geven in je leven? Spreek nu met God over je gevoelens. Vraag Hem wat je, zoals Jozef, nodig hebt op momenten van grote twijfel en vrees.
Kan ik, nu ik ga bidden, even mijn hoogmoed opzijschuiven, als ook elk gevoel van belangrijkheid dat ik mogelijk heb, en mij nederig overgeven in de handen van God? Hij kent al mijn fouten en tekorten en liefdes en toch leidt Hij mij.
De voorbije week hebben wij een aantal thema’s besproken die ons dichter brengen bij het mysterie van de Incarnatie dat wij binnenkort gaan vieren.
Wat duidelijk naar voren kwam was dat dit mysterie niet alleen het Kerstgebeuren is dat donderdag aanstaande plaats heeft. Het is iets dat wij in ons dagelijks leven moeten vieren.
God komt onder ons wonen, elk ogenblik van ons leven. Het volstaat dat wij ons hart vol vertrouwen openen om die kostbare aanwezigheid te verwelkomen.
Soms twijfelen wij, soms sluiten wij ons eigen hart helemaal af, soms slagen wij er niet in rechtvaardigheid te handhaven en te doen wat recht is, soms weten we niet wat ons te doen staat, met als gevolg dat wij een genadevol moment missen.
De lezing van vandaag is genomen uit het Evangelie volgens Matteüs, hoofdstuk 1, vanaf vers 18.
In de lezing van Matteüs geven Maria en Jozef ons een voorbeeld van wat wij moeten doen om ‘Emmanuel’, ‘God met ons’ te ervaren.
Maria verwacht een kind omdat zij de woorden van de engel Gabriël heeft aanvaard. Jozef, haar verloofde, is in de war en ‘denkt erover in stilte van haar te scheiden’. Hoe reageer jij op verontrustend nieuws? En wat als dat nieuws van God komt?
Als je deze lezing opnieuw beluistert, let er dan eens op hoe aandachtig Jozef is voor de tekenen van God in hem en rondom hem. Hij besteedt zelfs aandacht aan zijn droom; hij wil geen genademoment missen.
Hoe wil jij deze Kerstmis God een plaats geven in je leven? Spreek nu met God over je gevoelens. Vraag Hem wat je, zoals Jozef, nodig hebt op momenten van grote twijfel en vrees.