Hoe word je opvoeder? Koos je voor het ouderschap? Koos jij je job in het onderwijs? De 21ste eeuwse mens in ons is geneigd meteen bevestigend op die vraag te antwoorden. Maar misschien worden we vandaag uitgenodigd wat dieper te kijken. In deze derde podcast beluisteren we enkele verzen uit het eerste hoofdstuk van het Marcusevangelie. Ze vertellen hoe voor de eerste leerlingen hun avontuur met Jezus begon. Simon en Andreas, Jakobus en Johannes laten hun vissersleven achter en beslissen mee op te trekken met een rabbi die ze nauwelijks kennen. Kiezen doen ze inderdaad zelf. Autonoom en gedurfd, maar iemand sprak hen aan en stelde een vraag. Persoonlijk. Uitnodigend. Waarom riep Jezus hen? Bespeurde Hij in hen een verlangen dat ze zelf nog nauwelijks kenden?
Vandaag worden we uitgenodigd in het spoor van deze eerste leerlingen stil te staan bij hoe we zelf tegen onze taak als opvoeder aan kijken: Koos ik? Werd ik gekozen? Of ervaar ik het antwoord als veel genuanceerder?
Vooraf vraag ik God me te openen voor zijn levende aanwezigheid.
Mocht ik me toevertrouwen aan Hem die mij uitnodigt van Hem te zijn, van ogenblik tot ogenblik, in alles wat me overkomt.
Toen Jezus langs het Meer van Galilea liep, zag hij Simon en Andreas
Weet jij nog wanneer en hoe je het verlangen naar kinderen of naar een taak
als opvoeder op het spoor kwam? Wat deed het met je dit in jezelf te ontdekken? Wie speelde er een rol in? Wat doet het met je er nu op terug te kijken?
Jezus zei tegen hen: ‘Kom, volg mij! Ik zal van jullie vissers van mensen maken.’
Ervaar je je ouderschap of je werk als ‘lopen in zijn spoor’? Spelen Jezus en zijn boodschap er een rol in? Hoe dan?
‘Tot visser van mensen gemaakt worden’, wat roept dat beeld bij je op?
… en direct riep hij hen.
God spreekt doorheen je dagelijkse bezigheden. Geloof je dat? Heb je er
ervaring mee?
Meteen lieten ze hun netten achter en volgden hem.
Kiezen is verliezen, zegt het spreekwoord. Wat geef jij op als gevolg van je ouderschap, je job als opvoeder? Wat heb je los te laten?
Tot slot van deze meditatie neem ik de tijd om wat me nu bezighoudt voor God te brengen. Ik kijk naar wat is en vertrouw het Hem toe.
Vandaag worden we uitgenodigd in het spoor van deze eerste leerlingen stil te staan bij hoe we zelf tegen onze taak als opvoeder aan kijken: Koos ik? Werd ik gekozen? Of ervaar ik het antwoord als veel genuanceerder?
Vooraf vraag ik God me te openen voor zijn levende aanwezigheid.
Mocht ik me toevertrouwen aan Hem die mij uitnodigt van Hem te zijn, van ogenblik tot ogenblik, in alles wat me overkomt.
Toen Jezus langs het Meer van Galilea liep, zag hij Simon en Andreas
Weet jij nog wanneer en hoe je het verlangen naar kinderen of naar een taak
als opvoeder op het spoor kwam? Wat deed het met je dit in jezelf te ontdekken? Wie speelde er een rol in? Wat doet het met je er nu op terug te kijken?
Jezus zei tegen hen: ‘Kom, volg mij! Ik zal van jullie vissers van mensen maken.’
Ervaar je je ouderschap of je werk als ‘lopen in zijn spoor’? Spelen Jezus en zijn boodschap er een rol in? Hoe dan?
‘Tot visser van mensen gemaakt worden’, wat roept dat beeld bij je op?
… en direct riep hij hen.
God spreekt doorheen je dagelijkse bezigheden. Geloof je dat? Heb je er
ervaring mee?
Meteen lieten ze hun netten achter en volgden hem.
Kiezen is verliezen, zegt het spreekwoord. Wat geef jij op als gevolg van je ouderschap, je job als opvoeder? Wat heb je los te laten?
Tot slot van deze meditatie neem ik de tijd om wat me nu bezighoudt voor God te brengen. Ik kijk naar wat is en vertrouw het Hem toe.